#இந்தியாவின்_67_டன்_தங்கம்_அடகு வைக்க 1991இல் விமானத்தில் அனுப்பியது எங்குள்ளதோ இப்போது?
இந்தியாவின் பொருளாதார இறையாண்மை குறித்தான விடயம் இது.
-------------------------------------
இன்றைக்கு இந்தியாவில் நிலவும் பொருளாதாரச் சிக்கல்களைப் போல, 1991 காலக்கட்டங்களில், இந்தியாவின் அன்னிய செலவாணி கையிருப்புகள் என்பது பெரும்பாலும் குறைந்துவிட்டன: ஜனவரி 1991-ல் 1.2 பில்லியன் டாலர்கள் என்பதில் இருந்து சரிந்து, அதே வருடத்தின் ஜூன் மாதத்தில் பாதிக்கும் குறைவாக இருந்தது. மூன்று வாரங்களுக்கான இறக்குமதிக்கு நிதி அளிக்கும் அளவிற்கே இந்தியாவால் முடியும் என்பது இதன் அர்த்தமாகும். அரசாங்கமானது திவாலாகும் நிலையில் இருந்தது, மத்திய வங்கியானது புதிதாக கடன் அளிக்க மறுத்துவிட்டது, மேலும் இந்திய அரசாங்கமானது பெரும்பாலான நாணயங்களுக்கு எதிராக கடுமையாக இந்திய ரூபாயின் மதிப்பைக் குறைக்க வேண்டியிருந்தது, இது கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடிக்கு இட்டுச் சென்றது.
சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் (IMF) இருந்து 2.2 பில்லியன் டாலர் மதிப்புக்கு அவசரமாக கடன் பெற இந்தியா உடனடியாக முடிவு செய்தது. இந்திய நாடானது தனது 67 தங்கக் கையிருப்புக்களை பாதுகாப்பு பிணையமாக அளித்தது. இந்திய ரிசர்வ் வங்கியானது 47 டன் தங்கத்தை பாங்க் ஆப் இங்கிலாந்து வங்கிக்கும், 20 டன் தங்கத்தை யூனியன் பாங்க் ஆஃப் சுவிட்சர்லாந்து வங்கிக்கும் விமானம் மூலமாக அனுப்பி, 600 மில்லியன் டாலர் (இன்றைய மதிப்பில் 2,843.5 கோடி ரூபாய்) பணத்தைப் பெற்றது.
தங்கத்துடனான இந்தியாவின் நீண்டகால உறவு மற்றும் நெருக்கமான தொடர்பு காரணமாக, கடன் பெறுவதற்காக தங்கக் கையிருப்புகளை அரசாங்கம் அடமானம் வைப்பதாக அறிவித்ததைத் தொடர்ந்து, பொதுமக்களிடையே எதிர்ப்பு எழும்பியது. தங்கத்தை அனுப்பிய பிறகு சந்திரசேகரின் அரசாங்கம் விரைவில் வீழ்ந்தது, ஆனால் தங்கத்தைப் பிணையமாகப் பயன்படுத்திய முடிவானது, பணம் செலுத்துவதில் ஏற்பட்ட சீர்குலைவுகளுக்கு பின் புதிய பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள் என நரசிம்ம ராவ் ஆட்சியில் வந்தன.
இதுகுறித்தான விவாதங்களோ, செய்திகளோ 29 வருடங்களாக எழவே இல்லை. இந்தியாவின் சொத்தான அந்த தங்கம் இப்போது எங்குள்ளதோ? இதை The Promise of India, Jaimini Bhagwati என்ற நூலை படிக்கும்போது உள்ளத்தில் எழுந்த வினாவாகும். இதுகுறித்து அந்த நூலில் உள்ள செய்திகள் வருமாறு.
By mid-1990, six months before Chandra Shekhar had taken over as Prime Minister, it was abundantly clear that there was no option but to seek assistance from the IMF. By then it had become difficult for India to finance its current account deficit, and international banks which provided short-term credit were reluctant to continue doing so. Consequently, the Chandra Shekhar government RBI and Ministry of Finance officials to Washington DC at the end of 1990 for discussions with the IMF. As a result, the Indian government was able to negotiate an IMF line of credit of about US $1.8 billion. By January 1991, India’s foreign exchange reserves had come down to a mere US $1.1 billion. Shortly thereafter, India had barely enough hard currency left for about three weeks of imports. It is in the environment of economic crisis that Chandra Shekhar asked Dr. Manmohan Singh to be his economic adviser.
As the situation continued to worsen, the Chandra Shekhar government decided to mover gold out of the country as collateral for hard currency loans. In mid-1991, about 47 tons of gold were moved to the vaults of the Bank of England and the Union Bank of Switzerland. The loans received for the gold, which included an option to repurchase the gold, amounted to US $405 million. These loans were repaid by November 1991, but the gold was left where it had been sent as Indian property. Unfortunately, Chandra Shekhar, the most remembered event of his short tenure as Prime Minister is the airlifting of gold from India.
#KSRPostings
#KSRadhakrishnanPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
18/09/2019
No comments:
Post a Comment