Wednesday, January 31, 2018

நதிநீர் இணைப்பு

தேசிய நதிகள் இணைப்பு குறித்து உச்சநீதிமன்றத்தில் நான் வழக்குத் தொடுத்த போது மத்திய அரசு மத்திய பிரதேசம், உத்திரபிரதேசம், இரண்டு மாநிலங்கள் பயன்பெறும் திட்டங்களை மிகவும் அக்கறை செலுத்தியது. விவசாயத்திற்கும், குடிநீருக்கும், மின்சார உற்பத்திக்கும் பயன்படும் திட்டம் நிறைவேற்றப்படுகிறது. ஆனால் தென்னக நதிகள் இணைப்புத் திட்டங்களில் சுணக்கம் காட்டுகிறது. 18,000 கோடியை முதல் தவனையாக ஒதுக்கி இதற்காக பிரதமர் மோடி இந்த திட்டத்திற்கு மார்ச் மாதம் அடிக்கல் நாட்டுகிறார். தமிழகத்தில் நீராதாரங்கள் இல்லாமல் தவிக்கின்றோம். தமிழகத்தில் நீர்வளங்கள் மறுக்கப்படுகின்றன.

Centre to fund 90% of cost to get Ken-Betwa linking started
----------------------------------------------------------------------------

Seeking to quickly set in motion implementation of its ambitious Ken-Betwa river-linking project, the Centre has decided to fund 90% of its cost of over Rs 18,000 crore and planned to get its foundation stone laid by PM Narendra Modi by March.
The plan is to implement the major part of the project in three years so that people of the parched Bundelkhand region of Uttar Pradesh and Madhya Pradesh start getting its benefits before the country celebrates 75 years of its independence in 2022.
Both the states had been wary of its huge cost, considering the earlier planned 60 (Centre):40 (State) funding pattern. It is expected that the decision on new 90 (Centre):10 (State) funding pattern would bring them on board to start construction of the project.


The Centre's intent was announced by Union water resources minister Nitin Gadkari at a function here on Wednesday where he asserted that the PM would visit Bundelkhand within two months and lay the foundation stone of the project. "We will try to ensure its implementation within the next three years and free the Bundelkhand region from the drought-like situation," said Gadkari, adding 90% of the project cost would be shared by the central government.
Since the matter relating to the Ken-Betwa ILR is still pending before the National Green Tribunal as well as a panel appointed by the Supreme Court, experts expressed their surprise over the move and questioned the minister's assurance on the time-line. "I am not sure if Gadkari's statement is anything more than what he has been making periodically since he became water resources minister in early September 2017. It is over four-and-a-half months since then", said Himanshu Thakkar of the South Asia Network on Dams, Rivers & People (SANDRP). Thakkar said, "There is no final forest clearance on Ken-Betwa project. The petitions before the SC appointed Central Empowered Committee about wildlife clearance are not resolved. The issue of taking the power component out of the forest and protected area is yet to be complied with".
Though Thakkar also flagged disagreement between MP and UP for project implementation and noted that even the issue of two phases of the Ken-Betwa project be taken up as one project is yet to be complied with, officials in the ministry said these issues were resolved in principle.
#நதிநீர்_இணைப்பு
#கென்வா_பட்வா_இணைப்பு
#Interlinking_of_Rivers
#Benwa_ketwa

சுட்டாலும் சங்கு நிறம் எப்பொதும் வெள்ளையடா...

இராமர் அழுததும், தருமர் அழுததும், இயேசு சிலுவையைச் சுமந்ததும், மெக்காவைவில் முகம்மது நபிகளை புறக்கணித்து பரிகாசங்கள் செய்தனர், காந்தியார் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். கருப்பர்களின் உரிமைக்காக போராடிய லிங்கனும் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். இப்படியான துயரங்கள் நல்லவர்களை வாட்டினாலும் வரலாற்றில் வாழ்வார்கள். ஆனால், சுயநல நோக்கோடு உயர்ந்த இடத்தினை கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டாலும் ஒரு நாள் கீழே விழுவது இயற்கை நீதியாகும்.

சுட்டாலும் சங்கு நிறம்
எப்பொதும் வெள்ளையடா,
மேன்மக்கள் எந்நாளும்
மேன்மக்கள் தானே!

#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
30-01-2018

பரம்பிக்குளம் – ஆழியாறு சிக்கல்


தமிழகம், கேரளம் இடையேயான பரம்பிக்குளம் - ஆழியாறு நீர்ப் பகிர்வு உடன்படிக்கையை மறுஆய்வுக்கு உட்படுத்தத் திட்டமிட்டுள்ளதாக கேரள முதல்வர் பினராயி விஜயன் தெரிவித்துள்ளார். கேரளா அரசு தமிழகத்தோடு அனைத்து நதிநீர் ஆதாரங்களின் சிக்கல்களில் பிரச்சனைகளை உருவாக்குவதே வாடிக்கை ஆகிவிட்டது.
Image result for aliyar dream
சென்னையில் அடுத்த மாதம் 10-ஆம் தேதி நடைபெறவுள்ள அரசுத் துறைச் செயலர்கள் கூட்டத்தில் இதுகுறித்து வலியுறுத்தப் போவதாகவும் அவர் கூறியுள்ளார். இதுதொடர்பாக கேரள சட்டப் பேரவையில் கடந்த 24/01/2017 அன்று எழுப்பப்பட்ட கேள்விக்கு பினராயி விஜயன் அளித்த பதில் வருமாறு.
இரு மாநிலங்களுக்கும் இடையே கடந்த 1988-ஆம் ஆண்டு பரம்பிக்குளம் - ஆழியாறு நீர்ப் பகிர்வு உடன்படிக்கை மேற்கொள்ளப்பட்டது. அதன்படி, ஆண்டொன்றுக்கு 7.25 டிஎம்சி தண்ணீரை கேரளத்துக்கு தமிழகம் வழங்க வேண்டும். அந்தப் பாசன நீரை நம்பியே சித்தூர் விவசாயிகள் வேளாண்மை செய்து வருகின்றனர். இந்நிலையில், கடந்த ஆண்டு ஜூலை முதல் இதுவரை 4.275 டிஎம்சி தண்ணீரை மட்டுமே தமிழகம் வழங்கியுள்ளது. இதன் காரணமாக வரும் ஜூன் மாதத்துக்குள் மீதமுள்ள நீரைக் கேட்டுப் பெற வேண்டிய அவசியம் கேரளத்துக்கு எழுந்துள்ளது.
நிகழாண்டில் போதிய நீர்வரத்து தமிழகத்திலிருந்து கிடைக்காததால் சித்தூர் பாசன விவசாயிகள் கடும் வறட்சியை எதிர்கொண்டு வருகின்றனர். இதுதொடர்பாக தொடர் பேச்சுவார்த்தை நடத்தியதன் விளைவாக தற்போது விநாடிக்கு 400 கன அடி நீரைத் திறந்து விடுவதாக தமிழக அரசு தரப்பில் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது.
பரம்பிக்குளம் - ஆழியார் நீர்ப் பகிர்வு உடன்படிக்கை ஏறத்தாழ 30 ஆண்டு காலம் பழமையானது. எனவே, அதனை மறுஆய்வுக்கு உட்படுத்த வேண்டிய அவசியம் உருவாகியுள்ளது. இதுகுறித்து தமிழகத்துடன் பல்வேறு தருணங்களில் பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்பட்டது. ஆனால், அதில் எந்த உடன்பாடும் எட்டப்படவில்லை.
நதி நீர்ப் பகிர்வு நடவடிக்கைகளை மறு பரிசீலனை செய்வது இரு மாநிலங்களுக்கும் நன்மை பயக்கக் கூடியது. சென்னையில் நடைபெறவுள்ள அரசுத் துறைச் செயலர்கள் கூட்டத்தில் இந்த விவகாரத்தை எழுப்பத் திட்டமிட்டுள்ளோம். பரம்பிக்குளம் - ஆழியாறில் இருந்து அதிக அளவு நீரைப் பெறுவதற்கான அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் கேரள அரசு முன்னெடுக்கும் என்றார் பினராயி விஜயன்.

#ஆழியாறு_பரம்பிக்குளம்
#தமிழக_கேரள_நதிநீர்_பிரச்சனைகள்
#P_A_P_Project
#TN_Kerala_river_water_issues
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்

30-01-2018

Tuesday, January 30, 2018

இந்தியப் பெருங்கடல் - Indian Ocean

இந்தியப் பெருங்கடல் இந்தியாவின் ஆதிக்கத்தை எதிர்த்து சென்றுவிடுமோ என்ற ஐயப்பாடு அனைவருக்கும் எழுந்துள்ளது. இதைக் குறித்து பல பதிவுகள் செய்துள்ளேன். டீகோ கார்சியாவில் அமெரிக்கா இராணுவத் தளத்தை அமைக்கிறது. பிரான்ஸ், பிரிட்டனுடைய ஆதிக்கமும் பெருகி வருகிறது. இதனிடையே சீனா தனது வணிக பணிகளுக்காகவும், ஏனைய கமுக்கமான நோக்கங்களுக்காக சில்க் சாலைகளை அமைத்து வருகிறது. சீனாவின் நீர்மூழ்கி கப்பலும் போர்க் கப்பலும் கொழும்புத் துறைமுகம் அருகே நிறுத்தப்பட்டுள்ளன. இலங்கையின் ஹம்பன்தோட்டா துறைமுகத்தினை 99 ஆண்டு குத்தகைக்கு சீனாவுக்கு விடப்பட்டது. திருகோணமலையில் உள்ள இயற்கைத் துறைமுகத்தை இந்தியா குத்தகைக்கு எடுத்தாலும் அங்கு சீனா, அமெரிக்காவின் ஆதிக்கம் உள்ளார்ந்த நிலையில் உள்ளன. இது குறித்து பயோனிர் ஆங்கில ஏட்டில் தீக்சா கோயல் எழுதிய பத்தியில் சில புதிய விவரங்களும் அடங்கியுள்ளன.
ADDING NEW DIMENSIONS TO THE INDIAN OCEAN REGION
-------------------------------------------------------------------------------

It’s good that the Eastern powers are uniting to project leadership in the Indian Ocean region. However, bottlenecks are not in availability of resources but in the formulations of policies

An ocean which is geologically the youngest and physically one of the most complex regions of the world governs the lives of almost 45 per cent of world’s population. Waters of this ocean carry half of the world’s container ships, one-third of the world’s cargo traffic and two-third of the world’s oil shipments. In addition, 80 per cent of the world’s container traffic has to transit through this ocean to reach its destination, thus, making Indian Ocean the lifeline of world’s trade and economy from time immemorial.

It is to reignite the spirit of a common Indian Ocean identity that India Foundation along with its partners initiated — the Indian Ocean Conference. The first edition of the conference was held in Singapore along with partners from Singapore and Bangladesh and was themed around ‘culture, commerce and comity’ in the region. Taking the cue further, the second Indian Ocean Conference was organised from August 31-September 1 in Colombo along with partners from Singapore and Sri Lanka. This year the theme of the conference was ‘peace, progress and prosperity’.

Peace: While conflicts and rivalries were not new to the region after the exit of the colonial powers, there was a need to declare these waters safe to keep the inter and intra regional trade going. It was in 1971 on the resolution put forward by the then Prime Minister of Sri Lanka Sirimavo Bandaranaike, that the 26th session of the  United Nations General Assembly adopted a resolution to declare the Indian Ocean as a ‘zone of peace’.

Today, the Gulf is currently the area that poses the highest risk of a serious military conflict. In South Asia, the conflict in Afghanistan, the multiple conflicts within Pakistan and India’s rise and growing influence within the region point to renewed sources of friction between India and Pakistan and between India and China. While neither of these is likely to spiral towards a nuclear war, the broad regional competition for influence between Iran and the Arab states, the risk of asymmetric war in the Gulf, a major conventional arms race, and Iran’s build-up of major ballistic missile forces remains a source of concern.

Terrorism and sea piracy are still a threat to the region and need immediate attention. Increasing presence of foreign powers in the waters of the region also pose a major threat to the peace and stability of the littoral nations. Towards this end, deliberations were held on freedom of navigation and over-flight, cooperation in anti-piracy and counter-terrorism operations and deradicalisation and capacity building.

Progress: The Indian Ocean region covers three continents and thus, is the habitat to people of multiple cultures, traditions and identities. Confluence and convergence of these traditions and practices is vital for the progress of the region. In ancient times, the ocean was also referred to as the free sea by the inhabitants of the region owing it to the free movement of people and culture across the waters of the ocean.

Traces of these links of common historical legacy are also visible in the architecture of the coastal towns and cities of the littoral nations. Examples of racial integration are also widespread across the region. Zanzibar Island, on the eastern coast of Africa, though ruled by two generations of Omani rulers followed by the Arabs has imprints of Indian architecture. A most typical example of this are the Indian styled hanging balconies that are attached to almost every house in the island nation.

Greater emphasis needs to be laid on replenishing the people-to-people ties amongst the populace of the countries of the region. This can be done by encouraging youth exchange programmes, academic sojourns and cultural expeditions. A new impetus to people-to-people ties will not only open the channels of track II diplomacy but will also renew the common historical linkages of the region.

There are numerous groupings in the region which engage with the other countries on various bilateral and multilateral platforms in areas of security, strategy, trade, commerce and culture. However, what is needed today is a common platform to bring all the voices together and put up an Indian Ocean multilateral forum to build up on the common identity and shared past. The institution will function as a platform for the nations to come together and voice their concerns pertaining to the challenges faced by the region at large and create new opportunities for a brighter future for the larger populace.

Moving from people-to-people, there also needs to be greater engagement on a Government to Government level. It is important for the countries of the region to establish amongst themselves an ‘Indian Ocean Parliament’, on the terms of the European Parliament to exchange good governance practices. The Parliament would be one which would provide political leadership and not get hurdled by bureaucratic issues. At a younger level, there could also be a parallel youth parliamentary forum to identify and edify the youth leaders from amongst the masses.

Prosperity: The region built around the third largest of the oceans of the world accounts for only 30 per cent of the global intra-regional trade, though 80 per cent of the world’s shipments transit through its waters. There has been a slight increase in the trade volume from $400 billion in 2005 to one trillion dollars in 2014; however, it is still poor by global standards.

The Strait of Hormuz on the West, and Strait of Malacca on the East are the two major economic choke points of the ocean. While Hormuz carries 15.5 million barrels of oil through it each day, Malacca is the world’s second busiest lane, carrying 80 per cent of Japan’s and 60 per cent of China’s oil supplies. An estimated $70 billion worth of oil passes through the straits each year.

The region has abundance of raw materials, including oils and hydrocarbons which are vital for the development of major manufacturing industries. Malaysia and Indonesia are the leading producers of natural rubber in the world. Reasonably, large deposits of manganese, which also contain nickel, cobalt, copper and iron, have also been found in the Eastern part of the Indian Ocean, off the coast of India, Mauritius and Madagascar.

Apart from that, an interesting trend has also been observed in the beds of this ocean that there has been no decline in the fish stock of the region over a consistent period of time indicating the underutilisation of the resources available, at a time when the other water bodies are facing extreme scarcity.

Clearly, the bottlenecks are not in the availability of resources but in the formulations of the policies concerned with the region. To harness the potential of the available resources, it is vital for the stakeholders to come together and deliberate on the idea of having free market, free trade, better connectivity and policies to encourage economic growth and integration, in turn encouraging economic prosperity amongst the littoral and non-littoral nations of the region.

Thus, the Indian peninsula, which is just 1,980 kms into the Indian Ocean with 50 per cent of the ocean basin lying within a 1,500 km radius of India, is now staking its claim on the region.  Alfred Thayer Mahan once quoted, “Whoever attains control of the Indian Ocean will dominate Asia” and it is to this end that the Eastern powers are uniting to project leadership in a region which is truly theirs.

(The writer is, Senior Research Fellow at India Foundation)

#இந்தியப்_பெருங்கடல்
#Indian_Ocean
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்

30-01-2018

முகநூல் நண்பர்களின் கவனத்திற்கு

முகநூல் நண்பர்களின் கவனத்திற்கு,
அன்புடையீர்,
வணக்கம். என்னுடைய முகநூல் கணக்குத் தளம் (Wall) மூன்றாவது முறையாக முடக்கப்பட்டுவிட்டது. மதுரை மத்திய சிறையில் ராஜீவ் படுகொலை வழக்கில் ஆயுள் தண்டனைக் கைதியான இரவிச்சந்திரனை சந்தித்ததையும், இளைய பாரதியின் வ.உ.சி. நூலகம் வெளியிட்ட வேலுப்பிள்ளை பிராபகரன், ஈழப்போரின் வரலாறு குறித்தும், இன்றைய ஈழத்தில் நடக்கும் வேதனைகளும், அங்கு புதிய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் சமஷ்டி அமைப்பு தமிழர்களுக்கு இல்லையென்றும், ஒற்றை ஆட்சி தான் என்று கடந்த இரண்டு நாட்களில் நான் எழுதிய தொடர் பதிவுகளால் முடக்கப்பட்டுவிட்டது என்று நினைக்கின்றேன். யார் கைங்கரியமோ, அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சி என்றால் எனக்கும் மகிழ்ச்சி.

எனவே புதிய முகநூல் கணக்கை நான்காவது முறையாக துவங்க வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளேன். இனிமேல் நண்பர்கள் இந்த கணக்கில் என்னைத் தொடரலாம்.
என்னுடைய முகநூல் பக்கமான https://www.facebook.com/RadhakrishnanKS1956/ என்ற பக்கத்திலும் நீங்கள் பின்தொடரலாம்.
நன்றி.

கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.

#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
29/01/2018

Sunday, January 28, 2018

#கெயில் #தமிழக_விவசாயிகள்

கொங்கு வட்டாரத்தில் மட்டும் கோவை, ஈரோடு, திருப்பூர், நாமக்கல், சேலம், தருமபுரி, கிருஷ்ணகிரி மாவட்டங்கள் வழியாக கர்நாடகத்திற்கு எரிவாயுவை குழாய்களை (gas pipelines)விவசாய நிலங்களில் பதித்து மூலமாக அனுப்பும் திட்டத்தை தமிழக விவசாயிகளின் பலத்த எதிர்ப்பையும் மீறி கெயில் நிறுவனம் செயல்படுத்தி வருகிறது.
இந்த திட்டம் தமிழகம் முழுவதும் செயல்படுத்தப்பட போவதாக செய்திகள் வருகின்றன. தமிழகம் இனியேனும் விழித்துக் கொண்டு விவசாய நிலங்களை காப்பாற்ற முயலாவிட்டால் தமிழர் நாடு பாலைவனம் ஆகிவிடும் .இன்னும் புதியதாகத் திட்டமிடப்பட்ட எரிவாயு குழாய் வழித்தடங்கள் விவரம் வருமாறு.

Image may contain: sky, plant, grass, outdoor and nature


குழாய் பாதை ஒன்று :
தூத்துக்குடி - ராமநாதபுரம் - சிவகங்கை - புதுக்கோட்டை - திருவாரூர் - நாகப்பட்டினம் - கடல்லூர் - பாண்டிச்சேரி - காஞ்சிபுரம் - சென்னை

குழாய் பாதை இரண்டு: 
மதுரை - சிவகங்கை - திருச்சி - அரியலூர் - நாகப்பட்டினம்

குழாய் பாதை மூன்று:
பாண்டிச்சேரி - திருவண்ணாமலை - கிருஷ்ணகிரி - பெங்களூர்.

சிவகங்கை மாவட்டம் திருபுவனம் தாலுகாவில் கீழடி பகுதியில் பூவந்தி, மடப்புரம் உள்ளிட்ட 9 ஊர்களை பயன்படுத்த மத்திய அரசு முடிவு.
இந்த திட்டத்திற்கு பொதுமக்கள் ஆட்சேபனை தெரிவிப்பதாக இருந்தால், 14-02-2018க்குள் தெரிவிக்கவும் -

கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
27-01-2018

தமிழக மீனவர்கள்

இலங்கை அரசு தமிழக மீனவர்களின் உரிமைகளை அழிக்கும் நோக்கில் இலங்கை நாடாளுமன்றத்தில் சட்டம் இயற்ற உள்ளது. இந்த சட்டத்தின்படி எல்லை தாண்டி வரும் மீனவர்களை கைது செய்து 2 ஆண்டுகளுக்கு சிறைத் தண்டனையும், 20 லட்சம் முதல் ஒரு கோடி ரூபாய் வரை அபராதம் விதிக்க முடியும். இது இயற்கை நீதிக்கு மாறானது. இந்திய அரசும் இது குறித்து பேசாமல் அமைதியாக இருப்பது வருத்தமளிக்கிறது. மீனவர்கள் வாழ்வாதாரப் பிரச்சனையில் மத்திய, மாநில அரசுகள் நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும்.
இலங்கையிலும் ஈழத்தமிழர் பாடும் மிகவும் சிக்கலியுள்ளது. வீரகத்தி தனபாலசிங்கம் அது குறித்து எழுதிய 
பத்தி.........

.-------------------------
ஜனாதிபதி சிறிசேனவின் திரிசங்கு நிலை
-வீரகத்தி தனபாலசிங்கம்

இலங்கை ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன தனக்கு எதிராக ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களால் முன்வைக்கப்படுகிற கடுமையான விமர்சனங்கள் குறித்து கோபமடைந்திருக்கும் நிலையில் கடந்தவாரம் ஜனாதிபதி செயலகத்தில் நடைபெற்ற அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில் இருந்து வெளிநடப்புச் செய்த சம்பவம் தேசிய ஐக்கிய அரசாங்கத்தின் பிரதான பங்காளிக் கட்சிகளிடையே கூர்மையடைந்து வருகின்ற முரண்பாடுகளை வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டியிருக்கிறது.
அமைச்சரவைக்கு தலைமை தாங்குகிற ஜனாதிபதி வெளியில் உள்ள பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் பேச்சுக்களை ஆட்சேபித்து கூட்டத்தில் இருந்து வெளிநடப்புச் செய்த முதல் சம்பவம் இதுவாகத்தான் இருக்கவேண்டும்.
அரை மணி நேரத்துக்கும் கூடுதலான நேரம் உரையாற்றிவிட்டு வெளியே சென்ற ஜனாதிபதியைப் பின்தொடர்ந்து வந்த பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் இரு பிரதான கட்சிகளையும் சேர்ந்த மூத்த அமைச்சர்களும் அவரைச் சமாதானப்படுத்தி, அழைத்து வந்ததாகவும் அவர் அமைதியாக மீண்டும் அமைச்சரவைக் கூட்டத்துக்குத் தலைமைதாங்கியதாகவும் அறியக்கூடியதாக இருந்தது.
முன்னதாக ஜனாதிபதி சிறிசேன தனது உரையில், மத்திய வங்கி பிணைமுறிகள் கொள்வனவில் நடந்த முறைகேடு தொடர்பாக விசாரணை செய்வதற்கு ஆணைக்குழுவை தான் நியமித்தது, ஐக்கிய தேசிய கட்சியை மாசுபடுத்தவே என்று நினைப்பதனாலேயே அந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் தன்னைத் தாக்குகிறார்கள் என்று ஜனாதிபதி கூறினார். 
அடுத்தடுத்த நாட்களில் இந்தச் சம்பவம் குறித்து தேர்தல் பிரசாரக் கூட்டங்களில் பேசிய ஜனாதிபதி சிறிசேன தேநீர் குடிக்கவே அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில் இருந்து வெளியே சென்றதாகக் கூறினர். அதன் பிறகு, அமைச்சரவையின் முடிவுகளை அறிவிப்பதற்காகக் கூட்டப்படுகின்ற செய்தியாளர் மகாநாட்டில் உரையாற்றிய அரசாங்கப் பேச்சாளர்களில் ஒருவரான சுகாதார அமைச்சர் டாக்டர் ராஜித சேனாரத்ன, ஜனாதிபதி கழிப்பறைக்குத்தான் சென்றார் என்று கூறியதையும் நாட்டு மக்களில் எவரும் நம்பியதாகக் கூறமுடியுமா? அவ்வாறு கழிப்பறைக்கு ஜனாதிபதி சென்றிருந்தால் அரைமணி நேரமாக அங்கே என்ன செய்தார் என முன்னாள் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்ச செய்தியாளர்கள் மத்தியில் கேள்வியெழுப்பி பகடிசெய்ததையும் காணக்கூடியதாக இருந்தது.
ஜனாதிபதி சிறிசேனவின் பதவிக்காலம் ஐந்து வருடங்களே என்றும் அந்தப் பதவிக்காலம் 2020 ஜனவரி 9 ஆம் திகதி நிறைவுபெறுகிறது என்றும் உயர்நீதிமன்றம் அறிவித்து இரண்டு நாட்கள் கழித்து அவர் அமைச்சரவையிலிருந்து வெளிநடப்புச் செய்தார் என்பது கவனிக்கத்தக்கது. தனது பதவிக்காலம் குறித்து வேறுபட்ட அபிப்பிராயங்கள் தெரிவிக்கப்படுவதால் குழப்பமான நிலையைத் தெளிவுபடுத்திக்கொள்ளவேண்டியிருக்கிறது என்று கூறிய ஜனாதிபதி உயர்நீதிமன்றத்திடம் அரசியலமைப்பு அடிப்படையிலான விளக்கத்தைக் கேட்டிருந்தார்.
ஜனாதிபதியின் பதவிக்காலத்தை 6 வருடங்களில் இருந்து 5 வருடங்களாகக் குறைக்கும் அரசியலமைப்புக்கான 19 வது திருத்தச் சட்டம் 2015 ஏப்ரலில் பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேறியது. இந்தச் சட்டம் நிறைவேற்றப்படுவதற்கு முன்பாகவே, அதாவது 2015 ஜனவரி 8 நடைபெற்ற ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற்ற சிறிசேன, மறுநாளே ஜனாதிபதியாகப் பதவியேற்றார். அவர் தேர்தலில் போட்டியிட்டவேளையில் நடைமுறையில் இருந்த அரசியலமைப்பு ஏற்பாட்டின் பிரகாரம் ஜனாதிபதியின் பதவிக்காலம் 6 வருடங்களே. அதனால் மக்கள் அவரை 6 வருட பதவிக் காலத்துக்கே தெரிவு செய்தனர் என்று சட்டமா அதிபர் நீதிமன்றத்தில் தனது வியாக்கியானத்தை முன்வைத்தார். ஆனால், அந்த வாதத்தை, ஐந்து உயர்நீதிமன்ற நீதியரசர்களும் திட்டவட்டமாக நிராகரித்துவிட்டனர். சட்டமா அதிபரின் வாதம் ஜனாதிபதி சிறிசேன 2021 ஜனவரி 9 வரை பதவியில் தொடரமுடியும் என்பதேயாகும்.
அமைச்சரவையில் தனது ஆவேச உரையில் பதிலளித்த ஜனாதிபதி என்றென்றைக்கும் ஆட்சியதிகாரத்தில் இருப்பதற்காக தான் பதவிக்கு வரவில்லை என்றும் எந்த நேரத்திலும் பதவியைத் தூக்கியெறிந்துவிட்டுப் போகத்தயாராயிருப்பதாகவும் குறிப்பிட்டார். உயர் நீதிமன்றத்தின் விளக்கத்தை ஏற்றுக்கொள்வதாகவும் கூறினார்.
இந்த நிகழ்வுப் போக்குகள் எல்லாமே இரு வருடங்களுக்குப் பிறகு ஜனாதிபதி சிறிசேனவின் அரசியல் எதிர்காலம் என்னவாயிருக்கும் என்ற கேள்வியை எழுப்பி நின்ற நிலையில் அவரோ கடந்த சனிக்கிழமை தலைநகர் கொழும்புக்கு வெளியே ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திர கட்சி தலைமையிலான ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் உள்ளூராட்சி தேர்தல் பிரசாரக் கூட்டமொன்றில் உரையாற்றுகையில் சகல ஊழல் மோசடிக்காரர்களையும் குற்றவாளிகளையும் நரகத்துக்கு அனுப்பிவைத்துவிட்டு, நாகரிகமான அரசியல் கலாசாரத்தைத் தோற்றுவித்த பிறகே ஜனாதிபதி பதவியில் இருந்து இறங்கப்போவதாகச் சூளுரைத்தார்.
ஒருவரையும் விட்டுவைக்காமல் சகலரையும் ' நரகத்துக்கு ' அனுப்புவதென்பது சிறிசேனவின் எஞ்சிய இரு வருட பதவிக்காலத்துக்குள் சாத்தியப்படுமா? 
ஜனாதிபதி சிறிசேனவின் இந்தப் பேச்சுக்கள் எல்லாம் அவர் மகிந்த ராஜபக்சவைத் தோற்கடித்துவிட்டு 2015 ஜனவரி 9 மாலை கொழும்பு சுதந்திர சதுக்கத்தில் ஜனாதிபதியாகப் பதவிப்பிரமாணம் செய்த உடன், அங்கிருந்து நாட்டு மக்களுக்கு உரையாற்றியபோது செய்த பிரகடனத்தை தவிர்க்கமுடியாமல் நினைவுபடுத்துகின்றன. இன்னொரு ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடப்போவதில்லை என்று அவர் அன்று கூறினார். நிறைவேற்று அதிகார ஜனாதிபதி ஆட்சி முறையை ஒழிப்பதென்ற தனது தேர்தல் வாக்குறுதியை விரைவாக நிறைவேற்றுவதில் தனக்கு இருக்கும் உறுப்பாட்டையே அவர் அந்தப் பிரகடனத்தின் மூலமாக நேர்மையாக வெளிக்காட்டினார் என்றே பலரும் நம்பினார்கள். ஆனால், ஜனாதிபதி சிறிசேனவே அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் தங்களது வேட்பாளர் என்று சுதந்திர கட்சியைச் சேர்ந்த அமைச்சர்கள் பல மாதங்களாக தொடர்ந்து கூறிவருகின்றபோது அவரோ சூட்சுமமான ஒரு மௌனத்தைச் சாதித்துவருகின்றாரே தவிர, வெளிப்படையாக மறுக்கிறாரில்லை. இது அவரது அரசியல் நேர்மையைக் கடுமையான சந்தேகத்துக்குள்ளாக்குகிறது.
சில தினங்களுக்கு முன்னர்கூட நிதி இராஜாங்க அமைச்சர் லக்ஸ்மன் யாப்பா அபேவர்தன அரசியலமைப்பு மாற்றப்படாமல் தற்போதுள்ளவாறே தொடர்ந்து இருக்குமானால், நிறைவேற்று அதிகார ஜனாதிபதி ஆட்சி முறையும் மாற்றப்படாமல் இருக்குமானால் அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் சிறிசேன நிச்சயம் போட்டியிடுவார் என்று கூறினார்.
இவையெல்லாவற்றையும் பார்க்கும்போது, 2020 ஜனாதிபதி தேர்தலில் சுதந்திர கட்சியின் அல்லது ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணியின் வேட்பாளராக சிறிசேன போட்டியிடுவாரா, இல்லையா என்பது தெளிவற்றதாக இருக்கிறது. நாட்டு மக்களுக்கு அளித்த தேர்தல் வாக்குறுதியை மதித்து, எஞ்சியிருக்கும் இரு வருட காலத்துக்குள் நிறைவேற்று அதிகார ஜனாதிபதி பதவியை அரசியலமைப்புச் சீர்திருத்தத்தின் மூலமாக ஒழிக்க அவரால் இயலுமா என்ற கேள்வியையும் கேட்கவேண்டியிருக்கிறது.
மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர் நாட்டு மக்களுக்கு அளித்த வாக்குறுதியைக் காப்பாற்றி மீண்டும் ஒரு ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடாதிருக்கத் தீர்மானிப்பாரேயானால், ஜனாதிபதி சிறிசேனவின் அரசியல் எதிர்காலம் பற்றிய கேள்வி எழுகிறது. வாக்குறுதியை காற்றில் பறக்கவிட்டு மீண்டும் தேர்தலில் போட்டியிடத் தீர்மானிப்பாரேயானால், அவரின் அரசியல் நம்பகத்தன்மை அடிபட்டுப்போகும். அதேவேளை மீண்டும் தேர்தல் அரசியலில் பங்கேற்காதிருக்க சிறிசேன முடிவெடுத்தால் இன்னும் இருவருடங்களில் பதவியில் இருந்து இறங்கப்போகின்றார் என்பதை நன்கு தெரிந்துகொண்டபின்னர் சுதந்திர கட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள் குறிப்பாக அதிகாரத்தையும் பதவிவழியான வரப்பிரசாதங்களையும் அனுபவிப்பதிலேயே எப்போதும் குறியாக இருக்கின்ற அமைச்சர்களும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் எவ்வளவு காலத்துக்கு அவருக்கு விசுவாசமாக இருப்பார்கள் என்ற கேள்வியும் எழுகிறது.
சுதந்திர கட்சியின் உத்தியோகபூர்வ தலைவராக ஜனாதிபதி சிறிசேன இருக்கின்றபோதிலும் , தேசிய ஐக்கிய அரசாங்கத்தில் அங்கம் வகிக்கின்ற பிரிவினருக்கே அவர் நடைமுறையில் தலைவராக இருக்கிறார். மற்றைய பிரிவினர் முன்னாள் ஜனாதிபதி ராஜபக்ச தலைமையில் கூட்டு எதிரணி என்று செயற்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். சுதந்திர கட்சியின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களில் 50க்கும் அதிகமானவர்கள் ராஜபக்சவுடனேயே அணிசேர்ந்து நிற்கிறார்கள். இவர்களின் எண்ணிக்கை அரசாங்கத்தில் அங்கம் வகிக்கும் அந்த கட்சி பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கையை விடவும் கூடுதலானதாகும். 
ராஜபக்சவுடன் நிற்பவர்கள் கட்சித் தலைமைத்துவத்தின் எச்சரிக்கையையும் மீறி உள்ளூராட்சி தேர்தல்களில் புதிய கட்சியான ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் வேட்பாளர்களை ஆதரித்துப் பிரசாரம் செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள். சுதந்திர கட்சியின் தலைமைத்துவத்தை மீண்டும் கைப்பற்ற முடியாமல் போகுமேயானால் தங்களது எதிர்கால அரசியல் வாகனமாக ராஜபக்ச சகோதர்களும் பிள்ளைகளும் இந்தப் புதிய கட்சியையே பயன்படுத்துவார்கள். தற்போதைக்கு அதன் பெயரளவிலான தலைவராக முன்னாள் வெளியுறவு அமைச்சர் பேராசிரியர் ஜி.எல்.பீரிஸ் 'அமர்த்தப்பட்டிருக்கிறார்'.
ஜனாதிபதி சிறிசேனவின் இடத்தில் சுதந்திர கட்சியின் தலைமைத்துவத்துக்கு வருவதற்கு தேசிய ரீதியில் ஏற்புடைய அரசியல்வாதியொருவர் இல்லாத நிலையில் அந்த கட்சியைச் சேர்ந்த அரசியல்வாதிகள் தலைமைத்துவத்துக்காக ராஜபக்ச சகோதரர்களை நோக்கியே ஓடுவார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஜனாதிபதி சிறிசேன தேர்தலில் மீண்டும் போட்டியிடப்போவதில்லை என்பது உறுதியாகுமேயானால் இப்போது அவருடன் நிற்கும் அரசியல்வாதிகள் அவரைக் கைவிட்டு ஓடுவார்கள் என்பது நிச்சயம். ஏனென்றால், அவர்கள் தங்களது அரசியல் எதிர்காலத்தை உறுதிசெய்வதிலேயே அக்கறையாயிருப்பார்கள். 
அதேவேளை, ஐக்கிய தேசிய கட்சியினரைப் பொறுத்தவரை அவர்கள் சுதந்திர கட்சியுடனான அரசியல் சக வாழ்வைத் தொடருவதில் இனிமேலும் அக்கறை காட்டுவார்கள் என்று எதிர்பார்ப்பதற்கில்லை. மத்திய வங்கி பிணை முறி விவகாரம் தொடர்பில் அடுத்து மேற்கொள்ளப்படக்கூடிய நடவடிக்கைகளும் உள்ளூராட்சி தேர்தல் முடிவுகளும் ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கும் ஜனாதிபதியின் கட்சிக்கும் இடையிலான உறவுநிலையின் எதிர்காலத்தைத் தீர்மானிக்கும் என்று நம்பலாம். 
ஜனாதிபதியைக் கண்டனம் செய்து பேசவேண்டாம் என்று பிரதமர் விக்கிரமசிங்க இப்போது தனது கட்சி பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு கூறுவதைப் போன்று முன்னர் ஜனாதிபதியும் பிரதமரை விமர்சிக்கவேண்டாம் என்று சுதந்திர கட்சி உறுப்பினர்களுக்கு அறிவுறுத்தியிருந்தார். இரு தலைவர்களுக்கும் இடையே சஞ்சலத்துடன் கூடிய ஒருவித புரிந்துணர்வு இருப்பதென்பது உண்மையென்றாலும் அடுத்து வரும் மாதங்களில் ஐக்கிய தேசிய கட்சியினர் தங்களது தலைவரை அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றி பெறவைப்பதற்கான வியூகங்களை வகுக்கவேண்டியிருக்கிறது என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டு நோக்கும்போது சகவாழ்வு சீர்குலைவதற்கான வாய்ப்புக்களே அதிகம் என்று தோன்றுகிறது.
அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டிடுவதென்பது பிரதமர் விக்கிரமசிங்கவைப் பொறுத்தவரை மிகவும் அவசியமானதாகும். அவரின் அரசியல் எதிர்காலம் அதில் தங்கியிருக்கிறது. மீண்டும் ஒரு தடவை ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடுவதிலிருந்து நழுவ அவர் முயற்சிப்பாரேயானால் கட்சியில் தனது தலைமைத்துவத்தைக் காப்பாறுவதற்கு அவரால் இயலாமல் போகும்.
கடந்த மூன்று வருடங்களாக நாட்டின் பொருளாதார விவகாரத்தைக் கையாளும் பொறுப்பை ஐக்கிய தேசிய கட்சியிடம் ஒப்படைத்திருந்ததாகவும் இனிமேல் அந்த விவகாரத்தை தானே கையேற்கப் போவதாகவும் ஜனாதிபதி வார இறுதியில் கூறியிருந்தார். இது நிச்சயமாக ஐக்கிய தேசிய கட்சியுடன் அவருக்கு பெரும் முரண்நிலையைக் கொண்டுவரும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
முன்னைய ஜனாதிபதிகள் பாராளுமன்றத்தில் பெரும்பான்மையான ஆசனங்களைக் கொண்டிருந்த கட்சிகளுடன் முரண்பாடுகள் தீவிரமடைந்த சந்தர்ப்பங்களில் பாராளுமன்றத்தைக் கலைத்து புதிய பொதுத் தேர்தலுக்கு உத்தரவிடுவதற்கு தங்களது அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தியகை் கண்டிருக்கிறோம். முந்தைய அரசியலமைப்பு ரீதியான ஏற்பாட்டின் பிரகாரம் ஒரு பாராளுமன்றம் முதன் முதலாகக் கூடிய தினத்தில் இருந்து ஒரு வருடம் கடந்த பின்னர் அதைக் கலைப்பதற்கான அதிகாரம் ஜனாதிபதிக்கு இருந்தது. ஆனால், அரசியலமைப்புக்கான 19 வது திருத்தத்துக்குப் பிறகு அவ்வாறு செய்யமுடியாது என்றாகிவிட்டது. பாராளுமன்றத்தின் ஐந்து வருட பதவிக் காலத்தில் நாலரை வருடங்கள் கடந்த பின்னரே பாராளுமன்றத்தை ஜனாதிபதியினால் கலைக்கமுடியும். சிறிசேனவின் தற்போதைய பதவிக்காலம் 2015 ஜனவரி 9 முடிவடையும்போது பாராளுமன்றம் அதன் பவிக்காலத்தில் நாலரை வருடங்களுக்கும் குறைவான காலத்தையே பூர்த்திசெய்திருக்கும்.அதனால், தனக்கு அரசியல் பிரச்சினை ஏற்படும் பட்சத்தில் தற்போதைய பாராளுமன்றத்தைக் கலைக்கவும் முடியாத பலவீனமான நிலையே அவருக்கு ஏற்பட்டிருக்கிறது.
எனவே, தனது பதவிக்காலம் தொடர்பாக குழப்பநிலை இருப்பதாகக் கூறி உயர் நீதிமன்றத்தின் விளக்கத்தைக் கேட்கப்போய் இறுதியில் அரசியல் ரீதியில் தனது அதிகாரத்தை முனைப்புடன் செயற்படுத்த முடியாத ஒரு நிறைவேற்று அதிகார ஜனாதிபதியாக ( Lame duck president) சிறிசேன தன்னை ஆக்கிக்கொண்டுவிட்டாரோ என்ற கேள்வி தவிர்க்க முடியாமல் எழுகிறது. அவ்வாறான சூழ்நிலையைத் தவிர்க்க அல்லது தடுக்கக்கூடிய அளவுக்கு போதுமான அரசியல் நுண்மதியும் சூழ்ச்சித் திறனும் தன்னிடமிருக்கிறது என்று அவரால் நிரூபிக்கமுடியுமா?

கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
27-01-2018

Saturday, January 27, 2018

August 16, 1947

Thousands gathered at Red Fort on the morning of August 16, 1947 to watch Prime Minister Jawaharlal Nehru hoist the tricolor above the fort's Lahore Gate.

Image may contain: one or more people, crowd, sky, cloud and outdoor


*கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்*
26-01-2018

The Republic Day Celebrations In 1953

A Rare Photograph From The Rashtrapati Bhavan Archive Showing The Republic Day Celebrations In 1953

Image may contain: sky, outdoor and water



*கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்*
26-01-2018

Friday, January 26, 2018

B.N.Rau

இன்று 69வது  குடியரசு தின விழா. இந்திய அரசியலமைப்புச் சாசனத்தை நமக்கு நாமே வழங்கி ஏற்றுக் கொண்ட நாள். இந்திய அரசியலமைப்புச் சாசனத்தை அமைக்க டாக்டர். அம்பேத்கர் மூல காரணம். அந்த அரசியல் சாசனத்தை தெளிவாக எழுத இன்னொருவர் முக்கிய காரணம். அவர் பெயரே வெளிச்சத்துக்கு வரவில்லை. அவர் இல்லாவிட்டால் அரசியல் சாசனத்தையே படைத்திருக்க முடியாது என்று அம்பேத்கரே சொல்லி இருக்கிறார். அவர் யாரென்றால் ஆந்திராவைச் சேர்ந்த பி.என்.ராவ் ஆவார். 

குடியரசு தின விழாவைக் கோலாகலமாக கொண்டாடுகிறோம். அதன் அர்த்தம் கூட ஒரு சட்டமன்ற உறுப்பினருக்குத் தெரியவில்லை. குடியரசு தினத்தில் கொடியேற்றி மிட்டாய் கொடுப்பார்கள் என்றளவில் பேசியவருக்கு இன்றைய தினம் இந்திய அரசியலமைப்புச் சாசனத்தை ஏற்றுக் கொண்ட நாள், விடுதலை நாள் என்பது இந்தியா விடுதலை பெற்ற நாள் என்று விளக்க வேண்டியதாகிவிட்டது.  அம்பேத்கர் பி.என்.ராவ் குறித்து பேசிய ஆங்கில வார்த்தைகள் வருமாறு. 

“The credit that is given to me does not really belong to me. It belongs partly to Sir B. N. Rau, the Constitutional Adviser to the Constituent Assembly who prepared a rough draft of the Constitution for the consideration of the Drafting Committee. A part of the credit must go to the members of the Drafting Committee who, as I have said, have sat for 141 days and without whose ingenuity of devise new formulae and capacity to tolerate and to accommodate different points of view, the task of framing the Constitution could not have come to so successful a conclusion. Much greater, share of the credit must go to Mr. S. N. Mukherjee, the Chief Draftsman of the Constitution. His ability to put the most intricate proposals in the simplest and clearest legal form can rarely be equalled, nor his capacity for hard work.’’।
#Constitution
#ConstituentAssembly
 #
,
#குடியரசு_தின_விழா
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
26-01-2018

Thursday, January 25, 2018

மதுரை சிறையில் வாடும் ஆயுள் கைதி இரவிச்சந்திரன்

மதுரை சிறையில் வாடும் ஆயுள் கைதி இரவிச்சந்திரன்*
------------------------

இன்று வீரவணக்க நாள் 25.01.2018 கூட்டத்துக்கு தேனிக்கு சென்ற போது, மதுரை மத்திய சிறையில் ராஜீவ் காந்தி படுகொலை வழக்கில் ஆயுள் தண்டனைக் கைதியாக இருக்கும் இரா.போ.இரவிச்சந்திரனை சந்தித்தேன். எனக்கு நெருங்கிய குடும்பத்தைச் சார்ந்தவர் இரவிச்சந்திரன். எங்களுடைய பகுதியைச் சேர்ந்தவர். பலமுறை நான் சந்திக்கவில்லை என்று வருத்தப்பட்டாராம். 26 ஆண்டுகளுக்கு மேல் சிறைவாசம், 1985இல் இருந்து விடுதலைப் புலிகளோடு ஈழத்தில் முதல் இரண்டு ஈழப்போர்களில் பங்கேற்றவர். இன்றைக்கு வியாழக்கிழமை என்பதால் அவரைச் சந்திக்க வேண்டிய சூழல் நிலவியது. அவருடைய மதுரை வழக்கறிஞர் திருமுருகன், அவருடைய தாயார் திருமதி. ராஜேஸ்வரி உடன் வந்தனர். 
தனது குடும்பச் சொத்துக்களை பாகப்பிரிவினை செய்யவேண்டி அவர் ஏற்கனவே பரோல் விண்ணப்பித்தது மனு நிலுவையில் உள்ளது. தன்னுடைய இளமையைப் பலிகொடுத்து வாழவேண்டிய நாட்களை எல்லாம் சிறையில் கழித்துக் விட்டாரே என்று ஆதங்கத்தோடு அவரிடம் ஆறுதல்படுத்த முயன்றபோது, அவர் அதை பற்றியெல்லாம் கவலைப்படாதீர்கள் அண்ணே என்றார் . நெறி சார்ந்த வாழ்க்கையில் பகத்சிங் போன்றோர் தியாகம் செய்யவில்லையா என்று நமக்கு தைரியம் அளித்தார். 

“சிவராசன் டாப் சீக்ரெட்" நூல் வெளியீட்டு விழா வெளியீட்டின் போது நான் எழுதிய அணிந்துரையில் முப்பதுக்கும் அதிகமான விடைதெரியாத கேள்விகளை  படித்ததாகக் கூறி ,"அன்றே இவ்வளவு புரிதலுடன் துல்லியமாகக் கேட்டுள்ளீர்கள் அண்ணே" என்றார். 

அவருடன்  பேசிக் கொண்டிருந்த போது 10 ஆண்டுகளுக்கு மேல் சிறையில் இருந்தால் விடுதலை செய்ய முடியும் என்ற நிலை இன்று ஏற்பட்டுள்ளது என்று சொன்னேன். இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 161ன்படி உங்களை மாநில அரசே விடுதலை செய்யலாம். உச்ச நீதிமன்றம் மத்திய அரசுக்கு நீண்டகாலம் சிறையில் இருப்பவர்களை விடுதலை செய்யுங்கள் என்று அறிவுறுத்தியுள்ளது. எல்லா நிலையிலும் உங்களுடைய விடுதலைக்கு நியாயங்கள் இருக்கின்றது என்று எடுத்துச் சொன்னேன். அவரும் ஆமாண்ணே என்று சொன்னார். 

எனக்கு பார்க்கவே சற்று சிரமான நிலையில்; மீசை முளைக்காத சிறுவயதில் ஈழத்தில்  போருக்கு போய் இன்று தலைமுடி கொட்டும் வயதுவரை சிறையில் இருப்பது, அதை பற்றி சற்றும் சிந்திக்காமல் மகிழ்ச்சியாக இருப்பது எல்லோராலும் முடியாது. பொது வாழ்க்கைக்கு வந்துவிட்டால் சுகபோகங்களும், மகிழ்ச்சியும், வசதியான வாழ்க்கை தான் என்று  கருதுவோர் மத்தியில் இரவிச்சந்திரனுடைய அணுகுமுறையும், தியாக வாழ்வும் பொது வாழ்வுக்கு வருவோருக்கு பாலபாடம் ஆகும். 

நீண்ட விவாதத்திற்கு பிறகு அற்புதமான தியாக உணர்வுள்ள இளைஞனை சந்தித்தோம் என்ற மகிழ்ச்சி மனதுக்குள் ஏற்பட்டு; மதுரை சிறையில்யுள்ள அவரிடம் விடை பெற்றேன்.

பா. ஏகலைவன் தொகுத்து வெளிவந்த தன்னுடைய 'சிவராசன் டாப் சீக்ரெட்' நூலில் ராஜீவ் படுகொலை பல்வேறு சதிகளுக்கு மத்தியில் நடந்தது. ஆனால் அப்பாவிகளான நாங்கள் சம்மந்தமில்லாமல் பாதிக்கப்பட்டுள்ளோம் என்று தன்னுடைய தரப்பின் நியாயத்தை தெளிவாக எடுத்துரைத்தார்.தேவை இல்லாமல்  பழி பலரை பாதித்தது.அது கவனிக்கப்பட வேண்டியதே.

#இரவிச்சந்திரன்
#ராஜீவ்_படுகொலை
#ஆயுள் கைதிகள்
#ravichandran
#rajiv_assassination
#Life_Prisoners
#KSRadhakrishnanPostings 
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
25-01-2018

Renaissance



Renaissance:
Renaissance is the great revival of learning that began in the 14th century in Italy.It was stimulated by the study of classical literature and arts.It was marked by great development in arts,literature, science and other field of knowledge.
Great Artists of the Renaissance
Leonardo Da Vinci (1452 – 1519)
Leonardo was the supreme Renaissance painter, scientist, inventor, and polymath. Da Vinci is widely regarded as one of the greatest minds the world has ever produced. He was interested in everything from music to art and science. Da Vinci was an immense creative force at the start of the Renaissance period. Amongst his many works was the immortal painting – The Mona Lisa.
Michelangelo (1475 – 1564)
Renaissance sculptor, painter and architect. Michelangelo’s artistic endeavours embodied the spirit of the Renaissance. His greatest works include the statue of David and his painting of the Sistine Chapel.
Raphael (1483 – 1520)
Italian painter. One of the three members of the High Renaissance trinity. Raphael was asked by Pope Julius II to work on rooms in the Vatican at the same time as Michelangelo worked on the Sistine Chapel. Raphael was known for the perfection and grace of his classical interpretations.
Titian (1488-1576)
An Italian painter, Titian was a member of the 16th Century Venetian school. He was a prolific and versatile artist who experimented with new forms of art, such as subtle variations in colour.
Donatello (1386-1466)
An Italian painter and sculptor. Donatello was a key figure in the early Florence Renaissance. Major works include David, Virgin and Child with Four Angels, St Mark and The Feast of Herod.
Political Thinkers of the Renaissance
Niccolo Machiavelli (1469-1527)
Machiavelli was an Italian writer, historian, diplomat and humanist. Moving in political circles, he created a new branch of political science based on humanist principles. His greatest work, The Prince is an expose of political machinations.
Thomas More (1478-1535)
More was an English statesman who wrote an ideal political system, Utopia. He was considered a social philosopher and Renaissance humanist. He was executed for refusing to accept Henry VIII as head of the Church of England.
Renaissance Scientists
Nicholas Copernicus (1473- 1543)
A Renaissance mathematician and astronomer who formulated a heliocentric view of the universe. His teaching that the earth revolved around the sun placed him in opposition to the established teachings of the church. He was also an astronomer, physician, economist, diplomat, classics scholar and jurist.
Paracelsus (1493 – 1541)
Swiss-German physician and leading health reformer. Paracelsus founded the discipline of toxicology and pioneered the use of chemicals in treating patients. He rebelled against the medical orthodoxy of the medieval ages, emphasising practical experience rather than ancient scriptures. Paracelsus helped transform health care and was often considered the “Luther of Medicine” for his willingness to overturn conventional orthodoxy.
Francis Bacon (1561 – 1626)
English philosopher, statesman and scientist. Bacon is considered the father of empiricism for his work and advocacy of scientific method and methodical scientific inquiry in investigating scientific phenomena.
Galileo (1564 – 1642)
Creating one of the first modern telescopes, Galileo revolutionised our understanding of the world supporting the work of Copernicus. His work Two New Sciences laid the groundwork for the science of Kinetics and strength of materials.
Johannes Kepler (1571-1630)
German scientist who played a key role in the 17th Century scientific revolution. He created the laws of planetary motion, which influenced Sir Isaac Newton’s theory of gravitation.
Theology and Philosophy
Martin Luther (1483-1546)
Leader of the Protestant Reformation. Martin Luther wrote 95 theses attacking the church, such as criticising the belief sin could be mitigated by paying money to the church. Martin Luther was ex-communicated from the Catholic church and was a key figure in the new Protestant religion.
Erasmus (1466-1536)
Erasmus was a Catholic theologian who has also been called the ‘Prince of the Humanists’. He was willing to raise questions about the teachings of the church and not to rely on blind dogma. Erasmus was critical of the abuses of the church and advocated reform from within the church. He was an early advocate of religious tolerance and advocated a middle path between the Catholic and Protestant movements.
No automatic alt text available.

*கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்*
25/01/2018

மனோன்மணீயம்

சகம்முழுதும் நினதாயின் 
முதுமொழி நீ அநாதியென மொழிகுவதும் வியப்பாமே.

- மனோன்மணீயம்
*கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்*
23/01/2018

The birth of India’s powerful Supreme Court

Although judges of the Federal Court continued to serve on the Supreme Court, the jurisdiction and powers of the Supreme Court bear little resemblance to those of its predecessor

In summarizing the evolvement of the paramount judiciary in India between 1921 and 1964, one can single out at least ten events which are of special importance. In listing these chronologically, the first would be Sir Hari Singh Gour’s resolution, introduced during the first session of the Central Legislative Assembly in 1921, in which he urged the establishment of an indigenous appellate tribunal. Gour’s resolution marked the beginning of efforts made to persuade the colonial authorities, and Indian nationalist leaders as well, that there was real need and justification for the creation of a central judicial institution on Indian soil. The purposes Gour sought to achieve were really quite modest. He sought the establishment in India of a court which would be empowered to decide civil and criminal appeals from the High Courts of British India, and a reduction in the number of such appeals which for decades had gone directly from the High Courts to the Judicial Committee of the Privy Council in London. Although Gour and others could offer many substantial arguments in support of their proposals, their efforts met with failure for several years, chiefly because key Indian leaders were not convinced that India’s interests would be served best by decreasing the role of the Privy Council, which over the years had earned a reputation for impartiality and integrity which placed it in a category apart from all other colonial institutions.
The next development of significance took place in 1930 at the opening session of the Indian Round Table Conference in London. At this conference, spokesmen for the Indian States indicated a willingness to participate in a federation with the Provinces of British India, and the leaders of each side agreed that should a federation emerge, a Federal Court would be essential to interpret the constitution and settle disputes which might arise between the federated units.
This general agreement, however, concerned the creation of a central tribunal which would exercise only a purely federal jurisdiction. Considerable controversy was evident on the question of conferring a general appellate, not merely federal, jurisdiction on the proposed court. The result was a compromise, for the Government of India Act of 1935 made provision for a Federal Court without a general appellate jurisdiction, but which might at some future date take over the appellate jurisdiction of the Privy Council.
A third milestone was the inauguration of the Federal Court in 1937. Although this event marked the establishment of India’s first central judicial institution, this beginning was quite unspectacular. Composed of only two puisne judges and a Chief Justice, the Federal Court was smaller than any of the Provincial High Courts and looked little like an important institution. Its jurisdiction was very limited, the subcontinent-wide federation for which it was to serve as the demarcator of spheres of authority had failed to materialize, and its decisions were subject to review by the Privy Council.
For a few years, the existence of the Federal Court was almost unnoticed, for it handed down only twenty-seven decisions and two advisory opinions over the first four and one-half years. But in April of 1942 the Federal Court handed down the first of a series of decisions in which it either boldly struck down provisions of the infamous sedition, preventive detention and special criminal court ordinances and legislation, or declared that the executive had not acted within the limits of its authority. All but one of these decisions were unanimous, with the British Chief Justice joining his Indian colleagues in restraining the alien executive from interfering arbitrarily with individual liberties. These decisions were proof of the resoluteness, impartiality and independence of the Federal Court, and they served to inspire a high degree of confidence in the Court. Thus these World War II decisions must be regarded as a fourth milestone in the evolution of the paramount judiciary in India.


The achievement of national independence had hardly an effect on the functioning of the Federal Court. But just over two years later a very significant step was taken by the Constituent Assembly when it passed the Abolition of Privy Council Jurisdiction Act. The fact that judicial autonomy was delayed until over two years after the achievement of national independence indicates that considerable thought was given to desirability of severing all ties with the Privy Council. In terms of the evolvement of the Indian judiciary, the effect of severing ties with the Privy Council was largely psychological, for as long as India maintained these ties the Federal Court was looked upon by many as an intermediate appellate tribunal, notwithstanding the fact that the Privy Council reversed Federal Court decisions only five times.
A sixth event of great significance was the replacement of the Federal Court by the Supreme Court in 1950 when the Constitution of India became operative.
Although continuity was apparent in that judges of the Federal Court continued to serve on the Supreme Court, the jurisdiction and powers of the Supreme Court bear little resemblance to those of its predecessor. Sitting at the summit of a pyramidal and unified judicial system, endowed with an extraordinarily wide jurisdiction, and explicitly authorized to exercise the power of judicial review, the Supreme Court was placed in a position of central importance.
Seventh in this listing must be the decision of the Supreme Court in the case of A. K. Gopalan v. The State of Madras. This was the first case in which the Supreme Court was called upon to interpret the new Constitution, the first to involve the fundamental rights, the first to involve the controversial Preventive Detention Act, the first in which an individual bypassed all lower courts and took his grievance directly to the Supreme Court, and the first in which the Supreme Court, in the exercise of its new powers, declared unconstitutional a portion of a Parliamentary enactment. Understandably, the Gopalan decision has been more commented upon by foreign writers than any other decision of the Court. In one important respect, however, the Gopalan ruling is atypical, for in this decision the Court was modest in defining its own powers and role vis-à-vis Parliament. While it is true that the Court started off on a modest and self-distrustful note regarding its powers of review in this case, this certainly has not been the general approach of the Supreme Court in cases involving other fundamental rights.
The next important development took place in 1951 when the Supreme Court handed down its ruling in the Dorairajan case. This decision must be regarded as one of the most important ever rendered by the Supreme Court, for it was the first to involve both the fundamental rights and the directive principles, and the Court in its decision not only enforced the fundamental right over the directive principle, but went so far as to describe the fundamental rights as “sacrosanct” and the directive principles as“subsidiary”.
Ninth in this listing, and the single most important constitutional development since 1950, is the enactment of the Constitution (Fourth Amendment) Act in 1955. Precipitated by several Supreme Court decisions concerning the degree to which property rights were protected by the Constitution, the Fourth Amendment had the effect of limiting the Court’s review powers in cases involving restriction and acquisition of property rights. If proof was necessary that the Government intended to proceed with its various programs affecting property rights irrespective of decisions of the Supreme Court, or that judicial review in India does not mean judicial supremacy, the Fourth Amendment provides the relevant evidence.
A tenth and final development of significance is the Supreme Court’s shift toward a more liberal interpretation of the Constitution, which has become perceptible since the late 1950s. In a few recent decisions, the Court has discussed rather freely the social and economic policy considerations which are either explicit or implicit in the Constitution and various enactments, and has even endorsed the directive principles as worthy goals. While such decisions have been too few to justify speaking in terms of a new trend, they may indicate that the Court is attempting earnestly to accommodate both itself and the Constitution with the welfare state aims of the Government.
Although the Supreme Court has been treated here as the lineal descendant of the Federal Court, the differences between the two institutions are much more notable than the similarities. Small in size, limited in jurisdiction, and functioning during the tumultuous twilight of the British raj and the difficult period which followed national independence and the partition of the subcontinent, the Federal Court was an institution of peripheral importance. Few important questions were submitted to the Federal Court for its adjudication; indeed, the major questions which stirred the subcontinent between 1937 and 1950 were hardly justiciable.
The real importance of the Federal Court lies in the fact that it was a stable and respected institution which functioned according to the terms of its charter during the most critical period in the history of modern India, and that in spite of the severe handicaps under which it operated, it was independent of the executive. Indeed, it demonstrated all the qualities—independence, impartiality, integrity, and dignity—which Indians associated with the Privy Council, and which they wished to have emulated by the judiciary in India. The Federal Court earned the respect and confidence of the Indian public, and when the Supreme Court replaced the Federal Court in 1950, it inherited this invaluable legacy.
In contrast with the Federal Court, the present Supreme Court of India occupies a position of central importance. Its jurisdiction is so extraordinarily extensive that there are very few questions or disputes which can escape the scrutiny of the Court.
Edited excerpts from the late George H. Gadbois, Jr.’s book Supreme Court Of India: The Beginnings, edited by Vikram Raghavan and Vasujith Ram, published with the permission of the publisher, Oxford University Press.
George H. Gadbois, Jr was a retired professor at the University of Kentucky and a pre-eminent expert on the Indian judiciary.
-Mint, 22-01-2018
#birth_of_Indian_supreme_court
#KSRadhakrishnanPostings 
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
24-01-2018

#விவசாயிகள் சங்க நிறுவன தலைவர் சி.நாராயணசாமிநாயுடு 40வது நினைவு நாள்.

———————————————————- தமிழக விவசாயிகள் சங்க நிறுவன தலைவர் சி.நாராயணசாமி நாயுடு (டிசம்பர் 6, 1925 - டிசம்பர் 20, 1984) தமிழக விவசாயிகள் சங்க ந...