Saturday, June 30, 2018

நீ நல்லவனாக இரு!எல்லோருமே நல்லவர்கள் என நம்பி விடாதே!!

நீ நல்லவனாக இரு!எல்லோருமே நல்லவர்கள் என நம்பி விடாதே!!
*****
நமக்கும் காலம் வரும் என நம்பிக்கை கொள்.....
எந்த வலியும் மறையும்!
*****
வலியை தாங்கும் வலிமை கொண்டு விட்டால்; நேரம், காலம், பதில் சொல்லும்..

#KSRadhakrishnanpostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
30-06-2018
படம் : நெல்லையப்பர் கோவில் , திருநெல்வேலி 


Friday, June 29, 2018

கரிசல் இசை வித்வான் கழுகுமலை கந்தசாமி மறைவு.



————————————————
கரிசல் மண்ணில் வில்லடி வித்வான் பிச்சக்குட்டி, கழுகுமலை கந்தசாமி போன்றவர்கள் கடந்த 1950களில் இருந்து இசை மேடைகளில் பங்கேற்றவர்கள். கழுகுமலை கந்தசாமிக்கு 92 வயதிருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.  திருமணமே செய்துகொள்ளாமல் இசைக்காகவே வாழ்ந்தார். மதுரை சோமுவிடம் இசையை கற்றார். நேற்றிரவே காலமானார் . ஆனால் தற்போது தான் துக்கச்செய்தியை கேள்விப்பட்டேன்.

கதர் வேஷ்டியும், கதர் ஜிப்பாவுடன் வெள்ளை, வெளேரென்று காட்சி தருவார். திருச்சி, சென்னை, திருநெல்வேலி வானொலிகளில் அவர் பாடியதும், நிகழ்ச்சிகளை நடத்தியதும் உண்டு. தூர்தர்சனில் சில நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்றதும், நடத்தியதும் உண்டு.

தங்கத் தமிழ் தந்த சிங்கார வேலனே என்ற பாட்டு அனைவரையும் ஈர்த்த பாடலாகும். கோவில்பட்டியில் வசித்து வந்தார். அற்புதமான கலைஞர். அவருக்கான ஊடகம், பொதுமக்கள் மத்தியில் வெளிச்சம் கிடைக்கவில்லை என்பது எங்களைப்
போன்றோருக்கெல்லாம் ஒரு ஆதங்கம். 1980களில் என்று நினைக்கிறேன். சென்னை ராஜா அண்ணாமலை மன்றத்தில் நடந்த இசை விழாவில் பாடியது தனக்கு பெருமை என்று என்னிடம் சொன்னதெல்லாம் நினைவிற்கு வருகின்றன. கோவில்பட்டி சட்டமன்ற உறுப்பினராக இருந்த கம்யூனிஸ்ட் தலைவர் சோ. அழகிரிசாமி இவரை அந்த சமயத்தில் சென்னையில் பாராட்டியதும் உண்டு. 

என்னுடைய நிமிரவைக்கும் நெல்லை நூலில் இவரைப் பற்றி பதிவு செய்துள்ளேன். 
.
கழுகுமலை கந்தசாமியின் புகழ் ஓங்குக. 
#கழுகுமலை_கந்தசாமி
#தூத்துக்குடி
#கரிசல்_மண்
#Public_life
#KSRadhakrishnanpostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
29-06-2018

ராணுவம் #ஈழத்_தமிழர்கள்

கடந்த 26/06/2018 அன்று இலங்கை ராணுவத்தில் பணியாற்றுபவர்களின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த 160 பேரை இந்தியாவின் செலவிலே இந்திய விமானப் படை புத்தகயாவிற்கு அழைத்துவந்து புண்ணியம் தேடி கொடுத்துள்ளது இந்திய அரசு. புத்தர் போதித்த நல்லிணக்கம், சகோதரத்துவம், அமைதியை மறுத்து
தமிழர்களை கொடுமை படுத்தும்  இவர்களை எல்லாம் அழைத்து வந்து போதி மரத்தின் அடியில் கீழ் நிறுத்தக் கூடிய அவசியம் 
இந்திய அரசுக்கு என்ன இருக்கிறது.
இலங்கைத் தூதரகம் வெளியிட்ட செய்தி வருமாறு.

#இலங்கை_ராணுவம்
#ஈழத்_தமிழர்கள்
#புத்தகயா
#Srilankan_Military
#Tamil_Eelam
#Buddha_gaya
#KSRadhakrishnanpostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
29-06-2018

Press Release

***

Sri Lankan armed forces delegation returns after seeking blessings at Bodh Gaya

 

160 members of the Sri Lanka Armed Forces and their families arrived back at Colombo on 26 June 2018 after seeking blessings at Bodh Gaya. Their journey was facilitated by a special Indian Air Force flight.

 

At Bodh Gaya, the delegation was greeted with a cultural show by Indian Army. The Sri Lankan Armed Forces personnel and their family members visited Mahabodhi temple, where a special ceremony was arranged. They also visited popular places, including the 80 feet statue of Buddha and Sujatagarh shrine. Sri Lankan officials interacted with their counterparts at Officer’s Training Academy, Gaya.

 

          The three day visit to sacred Bodh Gaya shrine was undertaken pursuant to discussions held between General Bipin Rawat, the Indian Army Chief and Lt Gen Mahesh Senanayke, Commander of Sri Lanka Army, during the former’s recent visit to Sri Lanka. In keeping with the centuries old shared Buddhist heritage between India and Sri Lanka, Government of India supported the noble proposal within a very short time frame. The visit has added a “Spiritual Dimension” to existing defence cooperation ties between Armed Forces of two countries. 

***

Colombo 
29 June 2018








அணை_பாதுகாப்பு_மசோதா

அணை பாதுகாப்புச் சட்டம் குறித்து பிபிசி தமிழ் இணையத்தில் எனது பத்தி வெளியிட்டுள்ளனர். அணை பாதுகாப்பு மசோதாவில் உள்ள பிரச்சனைகள் குறித்து பல்வேறு தரவுகளோடு எழுதியுள்ளேன். அந்த கட்டுரை வருமாறு,

https://www.bbc.com/tamil/india-44645177

அணை_பாதுகாப்பு_மசோதா
#பிபிசி_கட்டுரை
#நதிகள்_இணைப்பு
#River_Linking
#Dam_protection
#BBC_Article
#KSRadhakrishnanpostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
29-06-2018

Thursday, June 28, 2018

மேற்கு தொடர்ச்சி மலைப் பிரச்சனை - தமிழகம் அமைதி காக்கின்றது.

மேற்கு தொடர்ச்சி மலைத் தொடரின் இயற்கைச் சூழலை பாதுகாக்கவும், அப்பகுதியின் சுற்றுச்சூழலை மேம்படுத்தவும் பல்வேறு கட்டுப்பாடுகளை மத்திய அரசு விதிக்கவுள்ளது. மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைத் தொடரானது குஜராத்தில் தொடங்கி மகாராஷ்டிரம், கோவா, கர்நாடகம், கேரளம், தமிழகம் என பல மாநிலங்களின் மலைத் தொடர்ச்சியாகும். இந்த மலைத் தொடர்களில் உள்ள பல இடங்களில் மரங்கள் வெட்டுதாலும், இயற்கை வளங்களை குவாரிகள் கொண்டு தோண்டி எடுக்கப்படுவதாலும், ஆக்கிரமிப்பு கட்டிடங்களாலும் மலைத் தொடரின் இயற்கைச் சூழல் சிதைந்து நாளுக்கு நாள் பாதிக்கப்பட்டு வருகிறது.
சமூக ஆர்வலர்களின் தொடர்ச்சியான புகார்களால், இதுதொடர்பாக ஆய்வு செய்த கஸ்தூரி ரங்கன் தலைமையிலான குழு, மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் 13,108 சதுர கிலோ மீட்டர் பரப்பளவிலான பகுதிகள் சூழலியல் பாதிப்பை எதிர்கொண்டு வருவதாகத் தெரிவித்தது. இந்த நிலை தொடர்ந்தால் மலைத் தொடரின் வளங்கள் அழியக் கூடும் என்றும் அந்தக் குழு எச்சரித்தது. அபாயத்துக்குரியதாக அறிவிக்கப்பட்ட பகுதிகளில் பெரும்பாலானவை கேரளத்தில் அமைந்துள்ளவையாகும்.

இதையடுத்து மலைப் பகுதியை ஒட்டியுள்ள கேரளத்தின் 123 கிராமங்களில் கட்டடம் கட்டவும், குவாரிகள் தோண்டவும் கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டன. வேறு சில கட்டுப்பாடுகளும் அமலாக்கப்பட்டன. இதுதொடர்பான இரண்டு உத்தரவுகளை மத்திய அரசு கடந்த 2013-ஆம் ஆண்டு பிறப்பித்தது.

ஆனால், அதனை அமல்படுத்தாமல் கேரள அரசுக்கு அதற்கு எதிராக மாநில சட்டப் பேரவையில் தீர்மானங்களை நிறைவேற்றியது. இந்நிலையில், இந்த விவகாரம் தொடர்பான இறுதி அறிவிக்கையை மத்திய அரசு வெளியிடப் போவதாக அறிவித்தது.
அதற்கு முன்னதாக சம்பந்தப்பட்ட மாநிலங்களின் கருத்துகளை அரசு கேட்டது. அதன் அடிப்படையில், சில பரிந்துரைகள் அடங்கிய அறிக்கையை கேரளம் மத்திய அரசிடம் அளித்துள்ளது. விவசாய நிலங்கள், மக்கள் தொகை அதிகம் உள்ள பகுதிகளில் கட்டுப்பாடுகளை விதிக்க வேண்டாம் என்றும் வலியுறுத்தியுள்ளது. ஆனால் தமிழகம் இதைப் பற்றி கவலைப்படாமல் எந்த அறிக்கையையும், கஸ்தூரி ரங்கன் குழுவின் பரிந்துரைகளைப் பற்றி மத்திய அரசுக்கு அனுப்பவில்லை.

மத்திய அரசு 2016 காலக்கட்டத்தின் இறுதியில் தமிழக அரசிடம் இதைக் குறித்தான விளக்கங்களைக் கேட்டும் தமிழக அரச இதை குறித்தான பதில்களை அளிக்கவில்லை. மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் தமிழகத்தின் உரிமைகளை காப்பதற்கு அக்கறையும் ஆர்வமும் தமிழக அரசிடம் இல்லாத போது வேறென்ன செய்ய முடியும். இது குறித்தான விழிப்புணர்வு மக்களிடமும் இல்லை. கேரளம், கர்நாடகம், மகாராஷ்டிரம், கோவா, குஜராத் போன்ற மாநிலங்கள் தங்களது நிலைப்பாட்டை தெரிவித்துவிட்டது. ஆனால் தமிழக அரசு இதில் அக்கறை காட்ட மறுக்கிறது.

இது குறித்தான எனது வலைப்பதிவு.


கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
28-06-2018

#பி_வி_நரசிம்மராவ்

*முன்னாள் பிரதமருக்கு ஏற்பட்ட அவமானம், அவமரியாதை, புறக்கணிப்பு.......
நாமெல்லாம் எங்கே?*
-------------------------------------
இன்று (28/06/2018) முன்னாள் பிரதமர் பி.வி. நரசிம்மராவின் பிறந்த தினம். இந்தியாவில் புதிய பொருளாதராக் கொள்கையை நடைமுறைப்படுத்தி, தாராளமயமாக்கலுக்கு சிகப்புக் கம்பளம் விரித்தவர். நரசிம்மராவுக்கு துணையாக இருந்தவர் அன்றைய நிதியமைச்சர் மன்மோகன் சிங். இந்த தாராளமயமாக்கல் கொள்கை இந்திய மண்வாசனைக்கு உகந்ததா? இல்லையா? என்பது தெரியவில்லை. 

இந்திராவின் ஆட்சிக் காலத்தில் அவரது அமைச்சரவையில் பங்கேற்று, ஆட்சி மற்றும் காங்கிரஸ் கட்சிப் பணிகளில் அவருடன் மிகவும் நெருக்கமானவராக இருந்தவர். தென்னிந்தியாவைச் சேர்ந்த முதல் பிரதமராவார். இவரின் மரணத்திற்கு பின் ஏற்பட்ட அவமானம் இன்றளவும் நினைவில் உள்ளது.

நரசிம்ம ராவ் அவர்கள், டிசம்பர் 9, 2004 ஆம் ஆண்டு மாரடைப்பால் டெல்லி எய்ம்ஸ் மருத்துவமனையில் மரணித்தார். இந்திய முன்னாள் பிரதமரான அவரது உடலை, மற்ற முன்னாள் பிரதமர்களைப் போல புது டில்லியில் நல்லடக்கம் செய்ய அவரது குடும்பத்தினர் விரும்பினர். அந்த கோரிக்கை அன்றைக்கு ஏற்கப்படவில்லை. காங்கிரஸ் கமிட்டி தலைமையகத்தில் இராணுவ வண்டியில் கொண்டு செல்லப்பட்ட உடலைக் கூட அனுமதிக்கப்படாமல், அகில இந்திய காங்கிரஸ் கமிட்டியின் அலுவலகத்தில் நுழைய மறுக்கப்பட்டு அதன் கேட் பூட்டப்பட்டதால் வாசலிலேயே அவருடைய உடலுக்கு ஒப்புக்கு மரியாதை செலுத்தப்பட்டது. பின்னர் அவரது உடல் ஐதராபாத் எடுத்து செல்லப்பட்டு, அங்கு ஜூப்ளி மண்டபத்தில் இறுதிச்சடங்குக்கு முன் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டது. அங்கு தான் அவரது உடல் அரசு மரியாதையோடு தகனம் செய்யப்பட்டது. 

ஒய்.எஸ். ராஜசேகர ரெட்டி அங்கு அவருக்கு நினைவு மண்டபம் அமைக்கப்படும் என்று அளித்த உறுதிமொழி கூட காற்றில் பறந்துவிட்டது.

இவர் இந்திராவிற்கு நெருக்கமானவராக இருந்தாலும் ஏனோ ராஜீவ் காந்தியால் புறக்கணிக்கப்பட்டார். ஆனால், ராஜீவ் காந்தியின் மறைவிற்கு பிறகு பிரதமரான நரசிம்மராவ் ராஜீவிற்கு நெருக்கமான சகாக்களுக்ளும் அமைச்சரவையில் இடம் வழங்கினார். 

அரசியலில் என்ன தான் களப்பணிகள் செய்தாலும், அதற்கான அங்கீகாரம் கிடைக்காத போது, #*தகுதியே தடை* என்பது சரிதானே......




நரசிம்மராவ் இலக்கியத்தில் ஆர்வம் கொண்டவர். ஈழத்தமிழர் பிரச்சனையில் தமிழர்களுக்கு ஆதரவாக இந்திரா காந்தியிடம், ஜி. பார்த்தசாரதியோடு இணைந்து ஈழத்தமிழர் நலனில் ஆலோசனைகளை எல்லாம் பிரதமர் இந்திராவுக்கு வழங்கியவர். 

1979, 80 என்று நினைவு. காங்கிரஸ் கட்சியின் சார்பில் சில முடிவுகளை இந்திரா அவர்கள் எடுத்த போது, அந்த முடிவு உகந்ததல்ல என்று பழ. நெடுமாறன் டெல்லியில் அன்றைய தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கமிட்டித் தலைவர், மத்திய முன்னாள் அமைச்சர் ஆர்.வி.சுவாமிநாதன் துளசி அய்யா வாண்டையார், அன்றைய எம்.எல்.சி தம்பி தோட்டம் சுந்தரேச  தேவர் போன்றவர்கள்ளோடு
இந்திராவைச் சந்தித்து கூறிவிட்டு தொடர்ந்து அதற்காக குரலெழுப்பிக் கொண்டிருந்த போது, நெடுமாறனை சமாதானம் செய்ய நரசிம்மராவை சென்னைக்கு அனுப்பினார். அப்போது நியூ உட்லண்ட்ஸ் ஹோட்டலில் தங்கியிருந்த நரசிம்மராவைச் சந்திக்க பழ. நெடுமாறனோடு காங்கிரஸ் கட்சியின் முன்னணித் தலைவர்களில் ஒருவரான தூத்துக்குடி ஏ.பி.சி. வீரபாகுவுடன் சென்றபோது பழ. நெடுமாறனின் கருத்துக்களை அமைதியாக நரசிம்மராவ் கேட்டு பல விளக்கங்களை அளித்து, காங்கிரசில் தேர்தலில் போட்டியிடும் வேட்பாளர்களில் சரிபாதி வேட்பாளர்களை நெடுமாறனே முடிவு செய்யலாம் என்ற வாக்குறுதியை அளித்தார். அப்போது தமிழ்நாடு காங்கிரசில் நெடுமாறன், மூப்பனார் என்ற  பிரச்சனைகளும் இருந்தன. ஆனால், நெடுமாறன் நரசிம்மராவிடம் எனக்கு 50% வேட்பாளர்களை தேர்வு செய்யும் உரிமையை கொடுத்தது நன்றிதான். ஆனால், எனக்கு அது முக்கியமல்ல. எதிர்கால சில அரசியல் நலன்களை மனதில் கொண்டு நான் சொல்லும் விசயத்தை பரிசீலனை செய்யுங்கள் என்று தொடர்ந்து வாதிட்டார். இதை கண் முன்னால் இருந்து பார்த்தவன் என்ற நிலையில் இங்கு பதிவு செய்கின்றேன். 

அதன்பின்னர், 1984இல் அன்றைய முதல்வர் எம்.ஜி.ஆர் சிகிச்சைக்காக சென்னை அப்போலோ மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்ட போது மருத்துவமனைக்கு ஒரு மாலைப் பொழுதில் 7 மணியளவில் வந்தார். அப்போது, நெடுமாறன், பாரமலை அடியேன் போன்றவர்கள் எல்லாம் இருந்தோம். ஜெயலலிதா, சத்தியவாணி முத்து, இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் அன்றைய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ராமகிருஷ்ணன், அன்றைய அமைச்சர்கள் கே.ஏ. கிருஷ்ணசாமி, எச். வி. ஹன்டே போன்றோர்களெல்லாம் இருந்தோம். சோர்வாக எம்.ஜி.ஆரை பார்த்துவிட்டு வெளியே வந்து நெடுமாறனைப் பார்த்து அருகே வந்து, "How are you Mr. Nedumaran? After a long time." என்று கேட்டுவிட்டு தனக்கே உரித்தான இயல்பான சிரிப்போடு சென்றார். 

தனது புத்தகமான *The Insider* இல் ஆந்திர அரசியலைப் பற்றியும், மூத்த காங்கிரஸ் தலைவர்களான பிரகாசம், நீலம் சஞ்சீவரெட்டி, பிரம்மானந்த ரெட்டி, லட்சுமிகாந்தம்மாள், சென்னா ரெட்டி, வெங்கல் ராவ், தென்னட்டி விஸ்வநாதன் போன்ற பல தலைவர்களுடைய பாத்திரங்களை வைத்து ஒரு புதினமாக ஆங்கிலத்தில் படைத்து 1998இல் வெளியிட்டுள்ளதை படிக்க சுவாரசியமாக இருக்கும்.



#ஆந்திர_அரசியல்
#ஆந்திர_பிரதேசம்
#தெலுங்கானா
#பிரதம_மந்திரி
#தகுதியே_தடை
#p_v_narasimha_rao
#Andhra_Politics
#Andhra_Pradesh
#Telengana
#Prime_Minister
#KSRadhakrishnanpostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
28-06-2018

Wednesday, June 27, 2018

தாஸ்கண்ட் மாநாட்டில் அன்றைய பிரதமர் சாஸ்திரி கலந்து கொண்ட குறும்படம்.

The Tashkent Declaration was a peace agreement between India and Pakistan signed on 10 January 1966 that resolved the Indo-Pakistani War of 1965. Peace had been achieved on 23 September by the intervention of the great powers who pushed the two nations to cease fire, afraid the conflict could escalate and draw in other powers.
The war between India and Pakistan in 1965 was an escalation of the small scale and irregular fighting from April 1965 to September 1965 between both countries. It was over control of the resources and population of the state of Jammu and Kashmir, a sore point between both countries ever since Partition in 1947.

இந்தியா பாகிஸ்தான் பிரச்சனைகளுக்கு ரஷ்யாவின் தாஸ்கண்ட் மாநாட்டில் அன்றைய பிரதமர் சாஸ்திரி கலந்து கொண்ட குறும்படம்.

அணைகள் பாதுகாப்பு மசோதா குறித்து உயிர்மை தொலைக்காட்சி யூ-டியூப்பில் எனது பதிவு.

அணைகள் பாதுகாப்பு மசோதா குறித்து உயிர்மை தொலைக்காட்சி  யூ-டியூப்பில் எனது பதிவு.

* திருநெல்வேலி தேர்த்திருவிழா. அன்றும், இன்றும்*











----------------------------------
இன்றைக்கு பிரசித்திப் பெற்ற திருநெல்வேலி நெல்லையப்பர் கோவில் தேர்த் திருவிழா. விடுதலைப் போராட்டத்தின் போது அந்த தேரில் தேசியக் கொடியை கட்டி தேர்த்திருவிழா நடந்த காலங்கள் எல்லாம் உண்டு. ஆங்கிலேய கலெக்டர் இதைக் கண்டு பதறியதும் உண்டு. தமிழகத்தில் உள்ள முக்கிய தேர்களில் திருநெல்வேலியில் உள்ள நெல்லையப்பர் கோவில் தேரும் கீர்த்தி பெற்றது. 514 வருடமாக தங்கு தடையின்றி தொடர்ந்து ஓடும் ஒரே தேர்.


#திருநெல்வேலி
#நெல்லையப்பர்_கோவில்
#Nellaiappar_Kovil
#Tirunelveli
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
26-06-2018

கருத்துலகம்

எல்லோரும் கருத்துக்களைப் பகிர உரிமைகள் உண்டு. அதை மறுப்பதற்கில்லை. கடந்த காலத்தில் 1983 காலக்கட்டத்தில்  மனித உரிமை ஆர்வலரும், ஓய்வு பெற்ற நீதிபதியான தார்குன்டே சென்னையில் தாக்கப்பட்ட போது  அது குறித்தான கண்டன அறிக்கையில் கையெழுத்திட மறுத்தவர், எம்.ஜி.ஆர். ஆட்சிக்காலத்தில் அதே காலக்கட்டத்தில் சேலம் கிச்சிப்பாளையத்தில் காவல் துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டு ஒரு பெண்மணி காவல் மரணம் அடைந்தார். இந்த காவல் மரணங்களுக்கு எதிராக தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் தனி நபர் சட்ட மசோதாவாக தாக்கல் செய்ய பழ. நெடுமாறனுக்கு நான் தயார் செய்து கொடுத்தேன். அப்போதெல்லாம் இவர்களிடம் கேட்டும் கருத்து சொல்லவில்லை. தங்கள் தொழிலுண்டு, பாடுண்டு அப்போது இருந்தார்கள். இப்போது ஓய்வு பெற்ற பின் கருத்து கந்தசாமியாக மாறுவது விநோதமாக இருந்தது. அவர்கள் பணி தொடரட்டும் வாழ்த்துகள்.காலத்திற்கேற்ப நிலைப்பாடுகள். எல்லா தளங்களிலும் இது தான் பொருந்துகின்றது.
இதயசுத்தியோடு தொடர்ந்து கருத்துகளைச் சொல்லுபவர்கள் மறுக்கப்பட்டு இவர்களை கொண்டாடப்படுகிறார்கள். வாழ்க நமது கருத்துலகம். 
#கருத்துலகம்
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
26-06-2018

Tuesday, June 26, 2018

திருநெல்வேலி

Tk Kalapriaகவிஞர் கலாப்ரியாவின் "*வேனல்*" நாவல் படித்து முடித்தேன். திருநெல்வேலி டவுன் நான்கு ரத வீதிகளைப் பற்றியான நினைவுகள் பின்னோக்கி சென்றன. நெல்லை டவுன், நெல்லையப்பர் கோவில் அருகேயுள்ள கீழ ரத வீதீ, அந்தக் காலத்தில் எப்படி இருந்தது என்ற புகைப்படம் கிடைத்தது. வாகையடி முக்கிலிருந்து எடுத்த படம் என்று நினைக்கின்றேன். 

நெல்லையப்பர் நெடுஞ்சாலை சென்ட்ரல் தியேட்டர், ராயல் டாக்கீஸ், பார்வதி, ரத்னா, லட்சுமி, பேலஸ் டி வேலஸ், பாளை அசோக் போன்ற தியேட்டர்களும் சந்திரவிலாஸ் ஹோட்டலும், எஸ்.ஆர். சுப்பிரமணியம் பிள்ளை, ஆறுமுகப்பிள்ளை புத்தகக் கடையும், பாளை மரியா கேண்டின் என அக்காலத்தில் பழக்கத்தில் இருந்த பல இடங்கள் ஒரு நொடியில் மலரும் நினைவுகளாக வந்து சென்றன.
#கலாப்ரியாவின்வேனல்
#திருநெல்வேலி
#பாளையங்கோட்டை
#Tirunelveli
#Palayamkottai
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
26-06-2018














Monday, June 25, 2018

#சென்னை அளவில்லாத_வாகனங்கள்

சென்னை நகரில் ஒவ்வொருவரும் வீட்டில் அனைவருக்கும் தனிக்கார் அதுவும் பெரிய கார்கள் வாங்கினால் மரியாதை என்று நினைத்தால் தெருக்களில்,சாலைகளில் நடமாடாமல் வீட்டை விட்டு வெளியேறாமல் தான் இருக்க முடியும். 

தேவையான வாகனங்களுக்கு மேல் அவசியம் தானா? 
6, 7 அடிக்கு மேல் நீளமுள்ள கார்களில் ஓருவர் மட்டுமே பயணம் செய்கின்றனர். மேலும் வாகனத்தை சரியாக  ஒட்ட தெரியாதவர்களால் போக்குவரத்து பாதிப்புகள் என சென்னையில் வாகனத்தில் செல்லும் போது போக்குவரத்து நெரிசலில்  மனநிம்மதி குறைகிறது.

#too_much_of_vehicles
#அளவில்லாத_வாகனங்கள்
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
23-06-2018

அவசரநிலை #Emergency

ஜூன் 1975-feb 1977
அவசர நிலை Emergency
இந்தியா முழுவதும் அவசர நிலை அறிவிக்கப்பட்ட கருப்பு நாள் 25.06.1975
#அவசரநிலை #Emergency
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
25-06-2018






அறிவு கெட்ட அமைச்சர்கள்...

தமிழகத்தின் முன்னாள் முதல்வர்களாக பண்டித நேருவையும், இந்திரா காந்தியையும் ஆக்கி, தற்போது மன்மோகன்சிங் தான் பிரதமர் என்று சொல்லிக் கொள்ளும் தமிழக அறிவு கெட்ட அமைச்சர்களை தேர்ந்தெடுத்த மக்களுக்கு என்ன செய்தாலும் என்ன சொன்னாலும் எடுபடப்போவதில்லை. நல்லவர்கள், தீர்க்கமானவர் நாட்டை ஆளும் வாய்ப்பு கிடைப்பதில்லை. இந்த இழி நிலை வியாபார அரசியல் யார் காரணம் ....?

#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
25-06-2018

Sunday, June 24, 2018

ஜெயராம் ரமேஷ் எழுதித் தொகுத்த இன்டர்வைண்டு லிவ்ஸ் குறித்தான மதிப்புரை

இந்திரா காந்தி பிரதமராக இருந்த காலக்கட்டங்களில் நடைபெற்ற சம்பவங்களை மத்திய முன்னாள் அமைச்சர் ஜெயராம் ரமேஷ் எழுதித் தொகுத்த இன்டர்வைண்டு லிவ்ஸ் குறித்தான மதிப்புரை ஆங்கில இந்தியா டுடே நாளிதழில் இந்த வாரம் வந்துள்ளது. அதில் குறிப்பிட்டுள்ள பல சம்பவங்கள் கவனத்தை ஈர்க்கின்றன.
அந்த ஆங்கில மதிப்புரை வருமாறு.


Jairam Ramesh's new book examines the long and complicated relationship between Indira Gandhi and her legendary advisor and longtime Principal Secretary PN Haksar. PNH has now faded from political memory but his exceptional career was marked by extraordinary proximity to and influence on the government mostly Indira herself. He was at the core of her kitchen cabinet and a paid-up member of the so-called Kashmiri Mafia (with DP and PN Dhar) and a fellow traveller of the leftist ginger group within the Congress. While his star was ascendant, Haksar would make a unique and lasting impact on the country and the region. He is regarded as one of the prime architects of the bank nationalisation of 1969 and the sidelining of the finance minister who opposed it, Morarji Desai. He was both a witness and a strategist of the Bangladesh War and played a particularly significant role in orchestrating the historic Shimla Agreement with Pakistan in 1972. From the creation of RAW in 1968 to the nuclear test at Pokhran in 1974 or the annexation of Sikkim in 1975, Haksar's hand was discretely but forcefully involved in most significant government decisions of the time, guiding or restraining his patron. It was a career built on the fragile plinth of a relationship his friendship and ideological affinities with Indira Gandhi. Inevitably, it would founder on personal and political conflict simply Sanjay Gandhi and the Emergency. Yet a stubborn streak of loyalty endured even this breach. From friendship to disenchantment: a story of two lives and many letters.


EXCERPTS
ADVERTISING
Haksar took over as India's deputy high commissioner in the UK in May 1965. He was back in extremely familiar haunts after ten years. He was to navigate Indo-British relations through a particularly bad patch when Prime Minister Harold Wilson came out openly in support of Pakistan in its conflict with India in 1965. But perhaps, more importantly, the tenure this time brought Indira Gandhi intimately into his life and vice versa. A friendship forged in London between the two of them in the late 1930s would now blossom luxuriously.
Indira Gandhi's two sons, Rajiv and Sanjay, were both in England.
Rajiv had originally gone to Trinity College in Cambridge University but had later shifted to the Imperial College of Science, Technology and Medicine in London. Sanjay was undergoing a four-year apprenticeship at the Rolls Royce factory at Crewe near London. It was on 10 November 1965 that Indira Gandhi wrote the first of her letters to PNH, at least amongst those that have survived and are available in his archives. She was then minister of information and broadcasting and among her main worries were protecting the legacy of her father and the education of her sons, one of whom was 21 and the other 19.
FRIEND & MENTOR
Dear Babooji,
Perhaps you may know that my younger son, Sanjay, is working in Crewe at the Rolls Royce factory. Up to now he has been happy there and reports from the Crewe people were also good. About a week ago, he began writing that he had learnt everything that the factory had to teach and it is now a question of going over the same thing. He did not think that they would allow him to learn anything new. Therefore Sanjay was wondering about not completing the course but leave at the end of the year or so and perhaps come back to India to set up on his own. I am writing this in the greatest confidence since Sanjay did not wish me to mention it to anyone. I have written to Sanjay telling him that I am writing to you. Also that he should come and meet you. He is reluctant to meet new people, but perhaps Rajiv could bring him over. He is a different type from Rajiv, more practical in some ways and yet more shy and diffident in others.
Leaving the factory now would mean that he has no qualifications except that he has practical experience he has gained. I personally feel that this would be a handicap in India, especially as it may not be possible to find a great deal of capital to start him off. I do not know how much you are in touch with these matters but should be most grateful if you could find out without getting Sanjay involved. One reason may be that he feels cut off and lonely in far off Crewe. If so, is there some course which he could take in London where it would be easier for friends to keep an eye on him?
With good wishes and haste
Indira [21 February 1966]
Haksar replied on 21 February 1966. He wrote:
My dear Induji
Please do not worry about the boys. I know the pointlessness of such an exhortation. My main difficulty has been the lack of any sort of relationship with them. I have now established some sort of personal friendship with Rajiv. He now comes and sits and talks of mice and men. But with Sanjay I have not even begun. Urmila and I are planning to visit him soon. I have also written to him. I would want him to feel that we are interested in him as a person and not merely because of our friendship with his parents.
My own first reactions to his wanting to change are adverse. I feel that he must complete the course. I, of course, do not know what led him to Crewe? Was it his own choice? Was he really interested?
Rajiv is a fine boy. He is, however, still groping, not quite certain what he would really like to do. He appears to be endowed with more than ordinary artistic sensibility. He reacts to colour and design and shapes and forms. He was planning to go home during Easter Vacations. I suppose he must have written to you about it....
As later events were to reveal, Haksar did open a line of communication with Sanjay Gandhi and told him in no uncertain terms that he should complete the Rolls Royce course and not leave at the end of two years as the young man seemed determined to do. The advice of the mother's friend was to rankle and was the first of the negatives against Haksar in Sanjay Gandhi's book. More negatives would accumulate very soon.
***
As India headed to the polls in February 1967, Indira Gandhi resumed her epistolary relationship with Haksar. In the midst of her election campaign in very early February 1967, perhaps the 4th or 5th, Indira Gandhi wrote to him making him a tentative offer:
I am scribbling this whilst on tour in Rae Bareili. I have been wanting to write to you for some time to thank you for your letter and also to ask you if you would be willing to come to Delhi. The last part is of course premature, I do not yet know my own future let alone the sort of set up which will emerge after the elections. But I thought I should warn you of my thinking
Haksar sent her a three-page reply on 10 February 1967 which is worth quoting at some length since it reveals much of him and has some contemporary resonance as well, particularly his reference to the cow and its dung:
My dear Induji:
I am most grateful to you that in the midst of it all you should have found time to write You have been good enough and considerate in asking me if I would be willing to come to Delhi. Yes, of course.
Yes.
I have just about four more years to go in the Service. I reach the age of superannuation on 4.9.1971. And if I am granted the leave preparatory to retirement, my last working day would be 3.3.1971. If during this short segment of time, I could be of any use to you I would regard such a possibility as an appropriate end to my working life.
The election results will soon be out One has to show accommodation too for those one may not quite approve of. But if the Congress wishes to produce bread for the people, gradually adopt the tractor as its symbol rather than the Cow or the Bullock and do all this while preserving our national dignity and without sacrificing our liberty there is no other choice except one. Otherwise the cow and its dung will overwhelm us...
This was vintage Haksarfree, frank and fearless, ruthlessly honest with his views and opinions. He was being offered a prime position and he was already telling the person making the offer when exactly his last day at work would be. The style of this letter would be the style of his notes to the prime minister over the course of the next five-and-a-half years, and even thereafter.
***
THE BREACH
12 June 1975 was a horrible day for Indira Gandhi and Haksar. It was not only the day that Justice [Jagmohanlal] Sinha's verdict came but the morning had begun with the death of D.P. Dhar in New Delhi at the age of 57. Pant had gone at 52 and Mohan Kumaramangalam had died at 55, both in 1973 and within three months of each other. Haksar's immediate left circle in government seemed to have been jinxed. The Emergency was declared, on 26 June 1975, and civil liberties began to get curtailed drastically. Much has been written about it and I will not add to the literature. What is of direct relevance to this book is what happened less than a month later, on 15 July 1975 to be precise. This was the day when Haksar's 82-year-old uncle Inderbhai, who had been his benefactor since the 1930s, was arrested most decidedly on the orders of Sanjay Gandhi. A decade of pique at Haksar's well-meaning advice given in London to continue studying, five years of fury at Haksar's well-intentioned advice given to his mother to get him to abandon his car project and five months of anger at Haksar's testimony that had got his mother into serious legal trouble finally must have given Sanjay Gandhi enough cause for hitting at Haksar where it hurt most. Urmila Haksar was to later write a book describing what Haksar and his family had to go through for over two years. It makes for sordid reading even 40 years after the episode. Pandit Brothers had started in Chandni Chowk in New Delhi in 1927 and had later opened a showroom in Connaught Place in New Delhi. Initially it was a dealer for products made by Bombay Dyeing, an old and well-known Bombay-based textile company. Later Pandit Brothers had diversified into home furnishings and other such material; 80 per cent of Pandit Brothers was owned by Haksar's uncle, 10 per cent by Haksar's sister and 10 per cent by his wife.
Days after his family members were arrested by the government, Haksar shared the podium with Indira.
On the morning of 15 July 1975, Haksar's uncle and 78-year-old brother-in-law had been arrested on the grounds that Pandit Brothers had been indulging in malpractices. D.P. Singh, a Rajya Sabha MP from Bihar and an intimate part of Haksar's circle, met Indira Gandhi at around 10.35 am. She initially told him that the arrests must have had happened due to some valid reason. After a few minutes of Singh's entreaties, she spoke to the lieutenant governor of Delhi, Kishan Chand, and assured Singh that the prosecution would not oppose bail in this case. After considerable tension and drama both in the police station and in the court, by 4.30 pm the two elderly gentlemen were released on provisional bail for 24 hours. All through the day, Haksar sat in the Planning Commission office refusing to intervene in any way, leaving the entire matter in D.P. Singh's hands. The next morning, the newspaper headlines had news of the arrest for gross violation of price tagging system on the items in their shop. However, D.P. Singh went to court and succeeded in getting the provisional bail extended indefinitely. That same evening Urmila Haksar wrote: My husband came back from office looking tense and angry. He dropped down in a chair. There was a Cabinet meeting. I am coming from there straight. I was sitting just opposite Mrs. Gandhi and all through the meeting I was staring at her. She would not meet my eyes and kept her gaze averted.
***
Haksar wrote to the prime minister on 9 July 1982, and it is obvious that she had completely ignored him while planning for this important visit:
You would be going to Washington. I do not know what we are seeking to achieve by the visit. And I am wondering if any specific area of possible agreements between ourselves and the US have been delineated. Reagan is beleaguered and besieged. And in November, he faces a mid-term election. How will he fare? Shouldnt one have waited and watched?
As far as I can see, the timing of the visit is not propitious. To get something out of the United States, we also have to give. I do not see what the United States can give which would be meaningful to us. And what could we possibly concede? Of course, it is always possible to have conversations seeking to understand how Reagan's mind works, assuming, of course, Reagan has a mind
Be that as it may, Reagan is for the time being the President of the United States. Therefore, one has to deal with him
***
A VOICE IN THE WILDERNESS
Haksar had a vast circle of official and non-official contacts in many countries, including Pakistan and Bangladesh. He would keep getting information from them which he would pass on to his friend R.N. Kao. Sometimes he would approach the prime minister herself, as he did on 15 January 1983:
I enclose a note on the situation in Pakistan. I have, of course, no means of ascertaining the accuracy of the analysis made. However, I have met during the last few years a variety of Pakistanis, both officials and private individual, who left me with an impression that today's Pakistan is, more than ever, a witch's cauldron. It can boil over and not just simmer
The more I contemplate the political situation in our sub-continent, the more I am driven to the conclusion that we need to actively promote contacts, links, conversations etc. between serious-minded Pakistanis and Bangladeshis in order to work towards the concept of durable peace in the sub-continent which, in effect amounts to working for a de facto confederation of India, Pakistan and Bangladesh
I had taken the liberty of suggesting, several months ago, the need for a reassembly of all those Congressmen who had gathered together in 1969. When Antony [A.K.] joined the Congress in Kerala, it could have been made an occasion for launching the process in a dramatic sort of way. If atomic fission produces energy, atomic fusion produces even greater energy.
I know that anything that I say has long been treated as suspect. And yet I must persist.
The last two lines of this letter were quite a pathetic cry of helplessness from her one-time alter ego and mentor.
Indira Gandhi's reply of 2 February 1983 did not help matters much.
It was curt and impersonal
She chose to remain quiet on the suggestion for a call from her to reunite all Congressmen who had left the party because of the Emergency and because of Sanjay Gandhi.
***
REGRETS?
In July 1992, India was rocked by a huge stock market scandal and Harshad Mehta had become a household word. There was a furore in Parliament, and a Joint Parliamentary Committee (JPC) had been set up a few months later to investigate the gigantic fraud that had taken place in which banks were hopelessly involved. This was to lead to an unusual admission from one of the key architects of bank nationalisation in July 1969. Haksar wrote to Dr Manmohan Singh on 23 December 1993:
How I wish I had been called as one of the witnesses to the JPC. I would have been then able to tell them the tragic history of the way nationalised banks were operated. Two of the most ugly expressions were the extravaganzas of loan melas and almost criminal way in which the cultural value that one should pay one's debts was subverted. The underlying idea that the nationalisation of banks to a finely tuned credit planning was frustrated. Also, the RBI was always treated as an attached and subordinate office by our politicians. Most of the RBI Governors of the past did, of course, nothing and were quite content to enjoy the sinecure. The only person who wanted to do something was Jagannathan. But neither the Prime Minister nor the Finance Minister paid any attention. Then during the Emergency a man who knew nothing about banking was transferred from LIC and made the Governor and Deputy Governor in charge of banking was chosen [He] was a very subservient type officer of Indian Revenue Service. If I recall correctly his name was Luthra and a man of great integrity like Hazari was replaced. However, it is too much to expect that our politicians as a class possess either a feeling for history or a sense of history. They do not even ask the basic question of historiography, namely, how and why things have happened as they did. Anyway, I do hope that this country would continue to have the advantage of your leadership.
Twenty-four years after orchestrating bank nationalisation virtually overnight and in the greatest of secrecy, was Haksar having second thoughts? I don't believe so. His regret was not with nationalisation per se but with how the political class had hijacked it and subverted in many ways the original intent behind the radical move. But surely Haksar could have anticipated this? Did he really think there would be no political interference? Yes, as long as he was around he kept the politicians at bay.

#இந்திரா_காந்தி
#ஜெய்ராம்_ரமேஷ்
#Indira_Gandhi
#Jairam_Ramesh
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
24-04-2018

கிராமத்திலுள்ள என்னுடைய வீட்டினைப் பற்றி சிறு பதிவு - I

கிராமத்திலுள்ள என்னுடைய வீட்டினைப் பற்றி சிறு பதிவு.
நெல்லை மாவட்டம், கோவில்பட்டி அருகேயுள்ள குருஞ்சாக்குளம் கிராமத்தில் உள்ள எனது பிறந்த வீட்டைக் குறித்து பல மலரும் நினைவுகள். இந்த வீடு முற்றிலும் சுண்ணாம்பு கற்களால் கட்டப்பட்டவை. சிமெண்டை பயன்படுத்தாத கட்டிடம். சுண்ணாம்பை அரைத்து அக்காலத்தில் வீடுகளை கட்டுவது வாடிக்கை. அக்காலத்தில் செங்கல் இல்லாமல் கற்களால் தான் வீடுகளை கட்டுவார்கள்.

படம் 1. விவசாய விளைச்சலில் கிடைத்த தானியங்களை மூட்டைகளாகக் கட்டி அதற்கென்று பிரத்யேகமான அறையில் அடுக்கி வைப்பது உண்டு. நல்ல விலை கிடைத்தால் விற்பனை செய்யும் வரை பாதுகாப்பாக கவனிப்பது வாடிக்கை.
அந்த கோணிச் சாக்கை சனல் கயிறைக் கொண்டு ஊசியினால் குத்தி தைப்பது பார்க்கவே சுவாரஸ்யமாக இருக்கும். தானியங்களை களத்தில் அளக்கும் போதும் மரக்காலை வைத்து அளப்பது வாடிக்கை.

படம் 2. முன்கதவு பர்மா தேக்கில் கம்பீரமாக பெரிதாக செய்யப்பட்டிருக்கும்.


படம் 3. இந்த இரும்புப் பெட்டி 1940, 50களில் பணத்தையும், நகைகளையும், ஆவணங்களையும் பாதுகாக்கும் பெட்டியாகும். அந்த காலத்தில் திண்டுக்கல்லிருந்து செய்து இதை கிராமங்களுக்கு கொண்டு வருவார்கள். அந்த பூட்டை திறப்பதற்கே இரண்டு, மூன்று பயன்படுத்தி திறக்க வேண்டும்.


படம் 4. என்னுடைய கிராமத்திற்கு 1950களின் துவக்கத்திலேயே மின்சார வசதி வந்துவிட்டது. அப்போதுள்ள மின் ஒயரும், சுவிட்சு போர்டும், அதனருகேயுள்ள ஜன்னலும் இரும்புக் கம்பிகளால் கம்பீரமாக இருக்கும். அந்த ஜன்னலில் அந்தக்காலத்திலேயே கண்ணாடி பிரேம் மதுரைக்குச் சென்று வாங்கிவர வேண்டும்.

படம் 5. இந்த தரை வர்ணங்களும், பூக்களும் வடிக்கப்பட்ட பிரத்யேகமான செங்கல்களை தரையில் பதிப்பதுண்டு. குறிப்பாக இவை சிவகாசி, இராஜபாளையத்தில் இதற்கு முன்கூட்டியே சொல்லி ஒரு மாதம் காத்திருந்து வடிவமைக்கப்பட்ட இந்த கல் கையில் கிடைக்கும். இது செட்டிநாட்டில் பயன்படுத்தப்பட்ட வகையாகும். ஆரம்பக் கட்டத்தில் எட்டையபுரம், புதுக்கோட்டை போன்ற சமஸ்தானத்தில், 19ஆம் நூற்றாண்டில் பயன்படுத்தப்பட்டது என்று தகவல்.

படம் 6. இந்த  அடுப்பு எனக்கு மங்கலான நினைவுகளில் இருந்து கடந்த 1995இல் எரிவாயு இணைப்பு (LPG) வரும் வரை எரிந்து கொண்டேயிருந்த நினைவு.


படம் 7. சமைலறைச் சுவரில் இப்படி மரத்தினால் பதிக்கப்பட்ட கட்டைகளின் மேல் நீண்ட பலகையை கொண்டு பொருட்களை வைப்பதுண்டு.

படம் 8. இது வீட்டின் முன் ஓட்டு சாய்ப்பில் உள்ள பெரிய திண்ணை. இந்த திண்ணையில் ஓமந்தூரார், காமராஜர், குமாரசாமி ராஜா போன்ற முதலமைச்சர்கள் மற்றும் சட்டப்பேரவை முன்னாள் தலைவர் செல்லப்பாண்டியன், முன்னாள் அமைச்சர்கள் மஜீத், லூர்தம்மாள் சைமன், காங்கிரஸ் தலைவர்களாக விளங்கிய எஸ்.ஆர்.நாயுடு, என்.ஆர்.தியாகராஜன், தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கமிட்டியின் முன்னாள் தலைவர் இரா. கிருஷ்ணசாமி நாயுடு, ஏ.பி.சி.வீரபாகு, இராஜபாளையம் ஸ்ரீரங்க ராஜா, மூத்த நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகத் திகழ்ந்த என்.ஜி.ரங்கா, சர்வோதய பூமிதானத் தலைவர்கள், விவசாயிகளின் தலைவர் சி.நாராயணசாமி நாயுடு அவருடைய சகாக்கள் சட்டமன்ற முன்னாள் உறுப்பினர் கிருஷ்ணசாமி கவுண்டர், நாடாளுமன்ற முன்னாள் உறுப்பினர் முத்துசாமிக் கவுண்டர், முத்துமல்லா ரெட்டியார், விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத் தலைவர் பிரபாகரன், பேபி சுப்பிரமணியம், படைப்பாளி கு. அழகிரிசாமி, கி.ராஜநாராயணன், பொதுவுடைமைக் கட்சித் தலைவர்கள் சோ. அழகிரிசாமி, லட்சுமி மில்ஸ் அதிபர், நாடாளுமன்ற முன்னாள் உறுப்பினர் ஜி.கே. சுந்தரம் போன்ற பலர் தேர்தல் காலங்களிலோ அல்லது வேறு அரசியல் பணிகளுக்கோ எங்கள் பகுதிக்கு வந்தால் இந்த தின்ணையில் அமர்ந்து, கலந்தாலோனை செய்துவிட்டு செல்வது வாடிக்கை.

கரிசல் காட்டு புளிக் குழம்பும், வத்தல் குழம்பும், மிளகும் பூண்டு ரசமும், நல்லெண்னையில் ஆக்கிய கோழிக் குழம்பும், எருமை மாட்டுக் கட்டித் தயிரும், கடாரங்காய் ஊறுகாயும், எண்ணெயில் பொறித்த வடகமும் (இது மிளகாய் வத்தல், சின்ன வெங்காயம், கடலைப் பருப்பும், பொழி நீக்கிய உளுந்து, சீரகம் போன்றவற்றை உரலில் அரைத்து உருண்டை உருண்டையாக செய்து வெயிலில் காயவைத்து கடலெண்ணையில் பொரிப்பது). இப்படியான உணவு முறைகளை கிராமத்திற்கு வருகின்ற விருந்தினர்களுக்கு வாடிக்கை. பலரும் இதை உண்ட பின்பு சந்திக்கும் போதெல்லாம் இந்த உணவைப் பற்றிச் சொல்வது பலமுறை கேட்டுள்ளேன். இந்த திண்ணையில் பாய்களை போட்டு அமர்வது வாடிக்கை.

படம் 9. இந்த இடத்தில் ஒரு காலத்தில் மேஜை, நாற்காலி போட்டு கணக்கு எழுதும் உதவியாளர் இருப்பார். என்னுடைய தகப்பனார் அப்போது கிராம அதிகாரியாக (கிராம முன்சீப்) இருந்தார். இந்த இடத்தில் அவருடைய உதவியாளர் கணக்கு புத்தகங்களை வைத்து எழுதுவதும், கிராமத்து மக்கள் யாராவது வந்து குறைகளைச் சொன்னால் கேட்டுவிட்டு மனுக்களை தயார் செய்து கொடுப்பதற்கும் வீட்டிற்கு முன்னால் இருந்த ஓட்டு சாய்ப்பானும், அவருடைய கணக்கு ஆவணங்களை வைக்கும் அறையும் இருந்தது.


படம் 10. மடக்கு கட்டில். ஜமுக்காளத்தினை தைத்து இரும்புக் கம்பிகளைச் சொருகி, பயன்படுத்தப்படும் கட்டில். இதோடு நார்க்கட்டில், கயிற்றுக் கட்டில் என பயன்பாட்டில் இருந்தது. பெரிய கட்டிலில் தேக்கு மரத்தால் செய்யப்பட்டு கம்பீரமாக இருக்கும்.

படம் 11. சாய்வு நாற்காலி (ஈசி சேர்). இந்த ஜமுக்காள வகைத் துணியை மரச்சட்டங்களுக்கு இடையில் பொருத்தி சாய்ந்து அமரும் வகையிலான இருக்கையாகும்.

படம் 12. நூறாண்டுகளுக்கு மேலான தேக்கு மரத்தினால் செய்யப்பட்டு கீழே அமர்ந்து எழுதும் பெட்டி வடிவிலான எழுதும் சிறு மேசை.

படம் 13. வீட்டினுள் புத்தகங்கள் வைக்கப்பட்ட அலமாரி.

இப்படியான மாவு ஆட்டும் உரல், சட்னி, மசாலா அரைக்கும் அம்பி, குளிக்க வெந்நீர் போடும் பெரிய கொப்பரை (இந்த கொப்பரையில் தான் நெல் அவித்து அரிசி ஆலைகளில் இருந்து அரிசியாக்கப்படும். இரண்டு நாட்கள் நெல்லை அவித்து வெயிலில் காயவைத்த பிறகு அரிசி அலைக்கு அனுப்பப்படும்.), விறகுகள் போடும் இடம், மாடுகளை கட்டி வைக்கும் தொழுவம், மாடுகளுக்கு பருத்திக் கொட்டையும், பிண்ணாக்கு அரைக்கும் ஆட்டு உரலும், தண்ணீரை சேமித்து வைக்கும் மூன்று தொட்டிகள், மாடிப் படிகள், மாடி வெளி எனப் பல வகையான அமைப்புகள் இன்றும் நினைவில் உள்ளன.
அப்போதெல்லாம், சீலிங் காற்றாடி இல்லாமல் மேசை காற்றாடி தான் பயன்படுத்துவது வாடிக்கை.

வானொலி பிலிப்ஸ், மர்ஃபி ரேடியோக்கள் பயன்பாட்டில் இருந்தன. அந்த ரேடியோக்களின் மேல் இன்டிக்கேட்டர் லைட் பல வடிவத்தில் எரிவது கவனத்தை ஈர்க்கும். குறிப்பாக இலங்கை ஒலிபரப்பு கூட்டு ஸ்தாபன செய்திகளை அதிகம் கேட்பது வாடிக்கை. மர நாற்காலிகள், மர மேசைகளின் காலகளில் கடசல் செய்யப்பட்டிருக்கும். இரும்பு நாற்காலிகள் 1950களிலேயே பழக்கத்திற்கு வந்துவிட்டது.

செய்தித் தாள்களைப் பொறுத்தவரையில் மதுரை தினமணி, இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் மதுரையில் இருந்து அச்சடித்து எனது கிராமத்திற்கு காலை 8 மணிக்கு வரும். அப்போது நெல்லையில் மட்டும் அச்சடிக்கப்பட்ட தினமலரும் காலை 8 மணிக்கு வந்து சேரும். ஆங்கில இந்து ஏடு கோவில்பட்டியில் இருந்து பஸ்ஸில் வந்து மதியம் 1 மணிக்கு தான் கைகளில் கிடைக்கும். தினத்தந்தி நாளிதழும் இதே நேரத்தில் தான் வந்து சேரும். ஆனந்த விகடன், கல்கி, சோவியத் நாடு, அமெரிக்கன் வீக்லி, ஜெர்மன் வீக்லி, கலைமகள் போன்ற ஏடுகளும் வாடிக்கையாக வருவதுண்டு.

ஊர் வெளியில் மிளகாயை காயப்போடும்போது தரையே சிகப்பாக காட்சிய்யளிக்கும். ஒரு பக்கத்தில் ஆடுகள் நிறுத்த மைதானமும், அதை அடைக்க கூண்டுகளும் இருக்கும். ஆடு, மாடுகளை அடைக்கும் பவுண்டுகளும் இருக்கும். மேலும் வில் வண்டி, அம்மிக்கல், ஆட்டுக்கல், உரல் எனப் பல கற்கருவிகள் இருந்தன. எனக்குத் தெரிந்தவரை கிராமத்து மக்கள் கடுகு, மிளகு, சீரகம், உப்பு, , தேநீர் தூள், காபித் தூள், சர்க்கரை மட்டுமே கடைகளில் வாங்குவது வாடிக்கை. மற்ற அனைத்துமே தாங்களே உற்பத்தி செய்யும் பொருட்களையே பயன்படுத்திக் கொள்வர். ஆனால் இன்றைக்கு நிலைமை மாறிவிட்டது. 








இப்படி பல செய்திகள் உண்டு. அனைத்தையிம் பதிவு செய்ய இடமும் இல்லை. அதற்கு மேல் பதிவு செய்தால் தனிப்பட்ட பதிவாகிவிடும். இந்த வாடிக்கைகள் தற்போதுள்ள தலைமுறைகளுக்கு தெரிய வேண்டுமென்பதற்காகவே இந்த பதிவு.

#சொந்த_கிராமத்து_வீடு
#native_home
#vintage_villages
அன்றைய_கிராமங்கள்
villages
கிராமங்கள்
#ஒன்றுபட்ட_நெல்லை_மாவட்டம்
#Integrated_Nellai_District
#Tirunelveli
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
24-06-2018



பலவித சமீபத்தியத் தரவுகளோடு வெளிவந்துள்ள Down To Earth ஆங்கில சுற்றுச் சூழல் ஏட்டில், தமிழகம் மட்டுமல்லாமல் இந்தியாவில் மேற்கொள்ளப்படும் மணல் பிரச்சனை, மணல் இறக்குமதி குறித்தான ஆங்கிலக் கட்டுரை.

Down To Earth என்ற ஆங்கிலத்தில் வெளிவரும் சுற்றுச் சூழல் ஏட்டில், தமிழகம் மட்டுமல்லாமல் இந்தியாவில் மேற்கொள்ளப்படும் மணல் பிரச்சனை, மணல் இறக்குமதி குறித்தான ஆங்கிலக் கட்டுரை பலவித சமீபத்தியத் தரவுகளோடு வெளிவந்துள்ளது.

MADE OF SAND
India is importing river sand to satiate the growing demand of its construction industry and to keep soaring sand prices in check. But imports alone will not suffice without effective implementation of regulations and promotion of alternative construction materials. An analysis by ISHAN KUKRETI AGNIMIRH BASU / CSEIndia is importing river sand to satiate the growing demand of its construction industry and to keep soaring sand prices in check. But imports alone will not suffice without effective implementation of regulations and promotion 



OCTOBER 14, 2017 was a symbolic day for Tamil Nadu, and in some ways, for the entire country. That day Anna Dorothea arrived at Port V O Chidambaranar, formerly known as Tuticorin port, and brought the country’s first consignment of imported river sand. It was loaded with more than 55,000 tonnes or 1,850
truck-loads of sand from Malaysia’s Sungai Pahang riverbed. “We were flooded with orders within hours of unloading the shipment,” says a jubilant Vijayaraj of mrm Ramaiya Enterprises, the sand importer. All the orders were from construction companies from the state as well as from neighbouring states where businesses had taken a hit due to shortage of the seemingly abundant natural resource. 
 Sand is crucial in the production of cement as well as for making concrete. But not all kinds of sands are suitable for construction. In deserts, where wind has a free play, sand grains are too ound to stick together. Sea sand is better, but its salt content does not work well with steel in reinforced concrete. This makes river sand a prized as well as endangered mineral (more on this later). 

Vijayraj says within days of Anna Dorothea’s arrival, his company bagged orders for another 700,000 tonnes of imported river sand. But his
euphoria did not last long. On October 25, as mrm Ramaiya was transporting sand to its buyers, six of its trucks were detained in Kanyakumari by the state police. A case was registered against the drivers for transporting the mineral without mining operation licence as mandated under the Tamil Nadu Minor Mineral Concessions Rules, 1959 (tnmmcr). mrm Ramaiya also received a letter from the port chairperson saying that the company cannot transport sand until it obtains all the required permissions. 

On November 1, mrm Ramaiya moved the Madras High Court, which ruled in its favour. The court’s 50-page judgement acknowledges the high demand and an equally high shortage in the minor mineral’s supply. But what won mrm Ramaiya the judiciary’s favour was a legal loophole in tn summcr. Tamil Nadu had framed the rules under a Central legislation, the Mines and Minerals (Development and Regulation) Act, 1957 (mmdr), which allows states to make rules related to minor minerals, such as building stones, gravel, ordinary clay, ordinary sand and construction sand. However, tnmmcr
deals only with minor minerals quarried within the country and not the imported stock. Besides, in 2014, the Union Ministry of Commerce and Industry allowed imports of sand to increase its availability. Under its notification, a company had to just get itself registered as an importer and procure a certificate under Plant Quarantine (Regulation of Import into India) Order, 2003. mrm Ramaiya complied with both the criteria, the court said. As Ramiya resumed business, Tamil Nadu, in a desperate attempt to keep the mineral under its control, issued a Government Order on December 8 that says sand imported for construction purposes can be sold only to the Public Works Department (pwd), which is in charge of sand quarrying and trade in the state. The sand will have to be sold at the government rate and can be transported to pwd depots only after obtaining a valid permit. Wielding the Government Order, the district administration  of Tuticorin, on January 25, issued a notice to mrm Ramiya that said the company has flouted the state laws. Later that month, the state government moved the Supreme Court against the Madras High Court’s ruling favouring mrm Ramaiya. The apex court in its interim order on May 16 said  that a Government Order cannot be implemented retrospectively. However, it asked pwd to conduct a chemical analysis of the imported sand to ensure its quality. pwd will have to buy the entire stock ofmrm Ramiya lying at the port if it found it was fit for  construction. The next hearing is on July 9. When Down To Earth asked the Tamil Nadu pwd why it has been challenging the import of sand by mrm Ramaiya, a highly placed official,  requesting anonymity, said one cannot simply import and start selling sand. “What if the imported sand is not of good quality? The government will have to answer in case an infrastructure collapses!” pwd’s concerns have merit. Poor quality sand affects the quality of concrete and thereby the durability and load-carrying capacity of infrastructure. But those associated with the construction sector doubt the government’s intentions.

MAFIA PRESSURE?
In 2003, when pwd was made incharge of sand quarrying and trade under tnmmcr, the aim was to curb illegal mining and check inflation of sand price. But the department has miserably failed in these objectives. “The government has fixed the sand price at `1,050 per tonne. But whileprocuring one has to shell out anything upwards of `4,000 a tonne,” says L Venkatesan, a Chennaibased developer who is a member of the Builders  Association of India. Ashok Kumar, mrm Ramiya’s counsel in the Madras High Court, explains: “On paper, pwd conducts sand mining auctions once every one-three years and awards mining rights to those who win the bid. But in reality, only a handful of regulars win the contracts every time, be it under the government of All India Anna Dravida Munnetra Kazhagam party or Dravida Munnetra Kazhagam.” And they are the ones who call the shots. “pwd sees us as competition to these plaers and is thus trying to snuff us out,” Vijayraj alleges. The state also has a provision of buying sand online. “If you use the online system then there is a long wait from when you place the order to when you actually get the material. Waiting increases the cost of construction for me, and it’s a loss,” says Sridhar, a builder based in Chennai. The influence of the sand mafia in the state can be gauged from the fact that in early May a special branch constable, Jagadish Durai, was murdered by the sand mafia near Nanguneri in Tirunelveli district after he tried to arrest them when they  were illegally lifting sand from the Nambiyar riverbed. A report on illegal sand mining in the Cauvery and Coleroon rivers in Tamil Nadu by a  committee appointed by the Madras High Court in an illegal sand mining public interest litigation, found rampant illegal mining in all the 24 allotted sand quarries along the rivers. “The report found that in legally allocated mines, lease holders had extracted more sand than the permissible limit. In many areas, mining was being done without any permission,” says Teumalai Raja, counsel for the  petition   in the case.

IMPORT CATCHES UP
Whether under mafia pressure or to assert its monopoly, Tamil Nadu is reluctant to loosen its India’s built sector consumes 30 per cent of its electricity and is responsible for 23.6 per cent of its greenhouse gas emissions (GHG). A more robust energy regime in built environment is crucial to reduce energy consumption and help India meet its energy target as described under Intended Nationally Determined Contributions commitment. ‘Passive design’ takes advantage of the climate to maintain occupancy comfort in buildings and associated environmental factors and reduce reliance on active lighting, heating, ventilation and air conditioning systems and can increase energy saving potential by about 40%. The government of India incentivizes and mandates these techniques through measures like Energy Conservation Building Code for commercial buildings, (ECBC 2017), energy policy which recognizes building/built environment as key player in associated reductions, integration of environmental conditions in model building  ye laws etc. Anil Agarwal Environment Training Institute (AAETI) offers this course to familiarize participants with the impact of weather conditions on comfortable dwelling, the role building physics plays in designing a built environment, and associated benchmarks. CSE has been working closely with architects and building physicists on sensitizing urban professionals on sustainable building practices and has incorporated all these principles in the AAETI campus construction. AAETI is an ECBC compliant sustainable, state of the art campus. The campus has been selected by Global Environmental Facility, Bureau of Energy Efficiency and UNDP India as one of the 24 Model Energy Efficient Buildings of the country which will be monitored for their energy performance. Participants inhabiting and interacting with the campus building features will enable them to understand the working of all 5 natural elements coming together and acting as a learning tool for building design practices and understanding of energy conservation concepts. The campus has utilized various passive techniques such as decentralized systems (waste water, building waste, renewables, water sensitive design, etc.) which the participants will be made familiar with. (As this involves various hands on exercises, every participant is expected to have a laptop, requisite softwares link will be provided upon registration) grip over the golden granules. But it has realised the potential of imported sand to fight the dual menace of sand shortage and illegal quarrying. In March, the state’s pwd issued a tender notice to import 3 million tonnes of river sand from various countries at a whopping `548.73 crore over the next two years (see Flouted with impunity, September 16-30, 2017, Down To Earth). 

Other states, however, are trying to make the most of every opportunity to ensure that they are sand-surplus. In November 2017, after the Tamil Nadu government seized the sand imported by mrm Ramaiya, the company diverted its second shipment of 45,000 tonnes of sand to the Cochin  port. “Within three days, we received a go-ahead to sell the stock,” says Vijayraj. The sand is now being sold in Kerala at `2,000 a tonne; market rate in the state is `2,500 a tonne. 

The construction sector’s enthusiastic response to the imported sand has now encouraged companies from other states to import sand. “Three to four companies are importing sand from Malaysia to Cochin port. Around 100,000 tonnes of sand are now stockpiled at the port,” says K W Deshkar, plant protection officer at Cochin port. (See ‘Sand trail’ on p36.) 

In Karnataka, Mysore Sales Internationalimported 54,000 tonnes of sand from Malaysia in December 2017 and is selling it at `3,900 a tonne; the market price in the state varies between `5,000 and `6,000. Maharashtra and Andhra Pradesh are also planning to import sand from the Phillippines. They are now surveying the market demand for it as Filipino sand is dark in colour due to the presence of volcanic ash in it. To encourage sand importers, particularly in the aftermath of Tamil Nadu incident, Karnataka and Kerala have amended their mineral  concession rules, laying down the procedure forsand imports. 

The reason for their desperation is clear. All these states are witnessing a construction boom. Going by Census 2011, all states except Andhra Pradesh have more than 35 per cent of their population in urban centres. Across the country, the construction sector has grown at a Compound Annual Growth Rate of 6 per cent between 2016 and 2010, up from 2.95 per cent during 2011-15, according to the Central Statistics Office. But there is not enough sand to meet the growing demand.

In 2017-18, the Ministry of Mines (mom) conducted a survey of 14 major sand producing states. Its estimates show that the demand of sand far outstrips supply in all the states, except Haryana, Uttarakhand and Madhya Pradesh. Tamil Nadu, which experiences the maximum deficit of 65 per cent, has the highest demand for sand. But it produces only 18 million tonnes per annum (mtpa). Its neighbour on the eastern coast, Andhra Pradesh experiences a 50 per cent deficit of its total demand. Karnataka experiences a deficit of 20 per cent (see ‘Precious resource’). Rajendra Kumar Kataria, secretary of Karnataka’s State Department of Commerce and Industries, says the state is now left with just 26 million tonnes of river sand reserves. Prithul Kumar, director at mom, says the deficit is partly due to the judicial bans on sand mining without ensuring ways to meet the growing demand. “Bans by the courts or the National Green Tribunal (ngt) have led to the shortage of sand supply in many states. ngt banned sand mining in pa ts of Maharashtra in2017. That year Uttarakhand High Court too imposed a four-month state-wide ban on sand mining. Such instances disrupt the demandsupply ratio,” he says. This demand-supply gap has now created a parallel sand market across the country. In the  absence of any consolidated government data, the 2017 report of the Comptroller and Auditor General of India (cag) says illegal sand mining cost the state exchequer of Uttar Pradesh a  massive `477 crore in 2015-16. Kerala lost `1.63 crore in 2014, says the 2014 cag report. 

WHY ARE WE FAILING? 
To help states deal with the demand-supply deficit nd illegal extraction, the government in March launched the Sand Mining Framework on the basis of mom’s survey. The Framework also identifies the reasons states have so far failed to tackle illegal sand mining. Says Kumar, the mmdr Act makes states responsible to have their own legislation to govern  and regulate sand mining. “But there is a lot of going back and forth in deciding the rules. Some 11 of the 14 states we analysed have changed their concession rules in last three to four years.”  Moreover, each state has a different process of identifying sand mines, issuing environmental clearances, and operating and monitoring the mines. In most states, barring Andhra Pradesh, Chhattisgarh, Tamil Nadu and Telangana, mining companies can apply for environmental clearance only after getting the mining lease. This increases the risk of non-compliance. “The advantage of taking up the clearance by the mining department ensures that the regulations laid down by the   vernment as well the Ministry of Environment,Forest and Climate Change (moefcc) are properly followed,” reads the mining framework. 

Pricing mechanisms also differ from state to state. While Andhra Pradesh, Chhattisgarh, Madhya Pradesh, Tamil Nadu and Telangana have notified their sand prices, it remains volatile in the remaining states where the demand-supply gap determine the market price. For instance, In Bengaluru, a truck-load of sand costs `100,000, while in Mumbai it could cost about `70,000. State rules also differ on who operates the mine. In states, “where the control of operations is with the lessee, the main motive from the business is to make as much money as possible,” reads the document. So even if the government lays down regulations, in absence of robust monitoringmechanisms, the lease holder can evade the egulations. And this is the primary reason ngt  and courts have imposed bans on sand mining at various places. The mining framework says there is an urgent need to implement the sustainable sand mining guidelines issued by moefcc in 2016. The guidelines say, among other things, the creation of District Survey Reports (dsr ) to estimate sand availability in the mining districts. While most states have formulated dsr, according to mom data, no state has carried out a replenishment study, a crucial piece of information when it comes to sustainable mining, says Kumar. The guidelines also talk about employing information-technology techniques to monitor sand mining. One way of doing this is to only allow transportation through a system of e-permits to sand transporting vehicles along with installing gps in them. But implementation has been poor across states. Only five of the 14 states namely, Gujarat, Karnataka, Madhya Pradesh, Tamil Nadu and Telangana have the provision of online transport permits in their states. “The  remaining states still follow the manual passes for transportation of sand in their states. However, even in states where sand is transported using online permits, the online transit pass alone cannot serve the purpose as the transporters are getting photocopies of the pass and transporting sand multiple times on a single pass,” says the report. The recommendations are no doubt robust. But can the politicians and officials implement it without giving in to the sand mafia? 

#மணல்_கொள்ளை
#மணல்_மாபியா
#sand_mafia
#sand_loot
#மணல்குவாரிகளுக்குதடை
#KSRadhakrishnanPostings
#KSRPostings
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்.
23-06-2018

#விவசாயிகள் சங்க நிறுவன தலைவர் சி.நாராயணசாமிநாயுடு 40வது நினைவு நாள்.

———————————————————- தமிழக விவசாயிகள் சங்க நிறுவன தலைவர் சி.நாராயணசாமி நாயுடு (டிசம்பர் 6, 1925 - டிசம்பர் 20, 1984) தமிழக விவசாயிகள் சங்க ந...