K S Radhakrishnan - KSR Blogs: August 2021

Tuesday, August 31, 2021

#தாய்_என்பவள்_சாதாரணமானவள்_அல்ல

#தாய்_என்பவள்_சாதாரணமானவள்_அல்ல. நான் ஒரு கூட்டத்திலே குறிப்பிட்டது என் நினைவுக்கு வருகிறது. தாய்மார்களே நீங்கள் எல்லாம் நடமாடும் ஆலயங்கள். நான் உங்களிடம் வாக்குக் கேட்க வருகிற அரசியல்வாதிமட்டுமேயில்லை. ஆகவே, சத்தியத்திற்குச் சாட்சியம் சொல்லுகிறேன் என்று நீங்கள் எடுத்துக்கொள்ளலாம். நடமாடுகின்ற ஆலயங்கள் என்று நான் உங்களைச் சொன்னதற்குக் காரணம், ஆலயங்களுக்குக் கருவறைகள் உண்டு; உங்களுக்கும் கருவறைகள் உண்டு என்று குறிப்பிட்டேன் இதுவே எனது நம்பிக்கையாக இருந்து வந்திருக்கிறது.

(1989இல் கோவில்பட்டி சட்ட மன்ற தொகுதியில் தேர்தலில் போட்டியிட்ட போது எட்டையபுரம் கூட்டத்தில் 4-1-1989 தேதியில்  நான் பேசியது….)
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்

#ksrpost
31-8-2021.

#திருநெல்வேலியில் -கன்னியாகுமரி சாலையில் மூன்றடைப்பு என்கிற இடத்தில், மற்றும் வேடங்தாங்கள் என

திருநெல்வேலியில் -கன்னியாகுமரி சாலையில் மூன்றடைப்பு என்கிற இடத்தில், மற்றும் வேடங்தாங்கள் என

சில இடங்களுக்கு,அநேக வகையான நாரைகள் வந்து அமர்ந்திருக்கின்றன. ஆண்டு தோறும் எங்கிருந்தெல்லாமோ வருகின்றன  ஊர் சுற்றிப்பார்க்க வேண்டும் என்கிற இவர்களுக்கு இருகிற ஆசைகூட, நம்மவர்களிலே அநேகருக்கு இல்லை என்பது வருத்தத்தக்கது.

#ksrpost
31-8-2021.

#டெல்லி_மோதி_மகால்_உணவகம்:

———————————————————

டெல்லி சென்றால் நேரம் கிடைக்கும்போது தர்யகஞ்சில் உள்ள மோதி மகாலுக்கு, இரவு உணவுக்கு செல்வது வாடிக்கை. இது பிரதமர்கள் நேரு, வாஜ்பாய், நடிகர் ராஜ்குமார் என பல ஆளுமைகள் வந்து பெரிய முற்றம் மாதிரி இடத்தில் அமர்ந்து அப்போது உணவருந்திய இடமாகும். 

மோதி மகால் 1950-60 களில் இருந்து டெல்லியின் முக்கிய உணவருந்தும் இடமாகும். டெல்லி செங்கோட்டை பக்கத்தில் பழைய டெல்லியில் சிறிய வெங்காயத்தோடு எலுமிச்சை கலந்து பெரிய கிண்ணத்தில் ( Bowl) வைத்திருப்பார்கள். அது அவ்வளவு ருசியாக இருக்கும். 

கடந்த1973 துவக்கத்தில் நாடாளுமன்றத்தில் 1960-70 களில் கடுமையான வாதங்களை வைத்தவரும், மத்திய நிதித்துறையின் ராஜாங்க அமைச்சருமான முக்கிய அரசியல் புள்ளி தாரரகேஷ்வரி சின்கா அம்மையார்.
இங்கு அழைத்து சென்றார். அதிலிருந்து இந்த உணவகத்திற்கு செல்வது வாடிக்கை.

ஒருமுறை வைகோவோடு 1998-காலகட்டத்தில் இந்த உணவு விடுதிக்கு, இரவு உணவுக்கு சென்றபோது தென்மேற்கே ஒரு மேசையை(Table) நோக்கி கைக்காட்டி வைகோ கூறினார்; 1981 காலகட்டத்தில்  ஒரு முறை வாஜ்பாயும் அவர் நண்பர்களும் உணவருந்தி கொண்டிருந்தார்கள். அன்றைக்கு நானும் வந்திருந்தேன். இரண்டு மூன்று இளைஞர்கள் வாஜ்பாய் அமர்ந்திருந்த உணவு மேசைக்கு(Table) பக்கத்தில் அமர்ந்து சத்தம் போட்டு கொண்டிருந்தனர்.  வாஜ்பாய் அமைதியாக அவர்களைப் பார்த்து அந்த பக்கம் போங்கள் என்று கைக்காட்டி சொல்லிக் கொண்டு இருந்தார். அனால் அவர்கள் போகவில்லை. நான் எழுந்து போய் அவர்களிடம் சத்தம் போட்டு  போக சொன்னேன் என்ற செய்தியை என்னிடம் வைகோ சொன்னார்.

1983-ல் ஒரு முறை இலங்கைத் தமிழரசு கட்சித் தலைவர் அமிர்தலிங்கம், சிவ சிதம்பரம், யோகேஸ்வரன், சம்பந்தனோடு  இலங்கை தமிழர் பிரச்சனை துவக்கத்தில் டெல்லி சென்றபோது இந்த மோதி மகாலுக்கு இரவு உணவருந்த சென்றோம். அங்கே ஒருசேர பா.ஜ.க தலைவர்கள் அமர்ந்து இருந்தனர். இது அசைவ விடுதிதான் இருப்பினும் இந்த தலைவர்களில் ஒரு சிலர் சைவ உணவே உண்பார்கள் என்று யோசித்துகொண்டே இருந்தேன்.
அந்த சமயத்தில், அங்கே தமிழகத்தை சார்ந்த முன்னாள் மத்திய அமைச்சர் ஜனா கிருஷ்ணமூர்த்தி இருந்தார். அவருடன் வாஜ்பாய், அத்வானி, முரளி மனோகர் ஜோசி,  சிக்கந்தர் பக்த், ஜே.பி.மார்ட்டின், சுந்தர் சிங் பண்டாரி, கே.ஆர்.மல்கானி, சுஷ்மா சுவராஜ், மதன் லால் குரானா, கல்யாண்சிங், விஜயராஜ சிந்தியாவும் இருந்தார்கள் என்று நினைவு.
ஜனா கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம் அமிர்தலிங்கம் அவரோடு உடனிருந்த தமிழ்  தேசிய கூட்டணித் தலைவர்களையும், என்னையும் அறிமுகம் செய்து வைத்தெல்லாம் இன்றும் நினைவில் உள்ளன.

மோதி மகாலுக்கு சென்றால் பட்டர் சிக்கன், தந்தூரி சிக்கன், டால் மக்கானி இப்படி பல உணவு வகைகளுடைய சுவை பாகம் அருமையாக இருக்கும். அந்த உணவினுடைய மணமும், காரமும் நம்மை உண்ணத்தூண்டும். அப்படியான உணவுவகைகள் மோதி மகாலில் கிடைக்கும். 

இந்த மோதி மகால் உணவகத்தை குண்டன் லால் குஜ்ரால் நிறுவினார்.
டெல்லியின் அடையாளம் இந்த மோதி மகால் உணவகம். கிட்டத்தட்ட 70 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக பல்வேறு இந்திய ஆளுமைகள் கால்பதித்த உணவு விடுதி. சமீபத்தில் டெல்லிக்கு சென்றபோது பழைய டெல்லியில் இருந்த உணவு விடுதிக்கு செல்ல நேரம் கிடைத்தது. அங்கு வழக்கறிஞர், நண்பர் சுதர்சன் மேனனோடு சென்றுவந்தேன்.
அதே மணம், அதேசுவை.
தி.ஜானகிராமன் இதை பார்த்திருந்தால் இதையும் ரசித்து எழுதியிருப்பார்.

(# 3703, Netaji Subhash Marg, Daryaganj)

கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்

#ksrpost
31-8-2021.

#டெல்லியில் அட்டைப் பெட்டி வியாபாரி பாதுகாப்பாக அட்டைப் பெட்டிக்குள்

டெல்லியில் அட்டைப் பெட்டி வியாபாரி பாதுகாப்பாக அட்டைப் பெட்டிக்குள்….(படம்)

நாம் நாமாகவே இருப்போம்
நடப்பது எதுவாயினும்...!

#ksrpost
30-8-2021.

#நான் நம்பிக்கை விதைகளை நாள்தோறும் எறிந்து வருகிறேன்

நான் நம்பிக்கை விதைகளை நாள்தோறும் எறிந்து வருகிறேன். என் கண்ணுக்கு முன்பாகப் பச்சைப் பசேல் என்ற நாற்றங்கால்களும், விளைந்து செழித்துத் தெரிகின்ற மஞ்சள் நெல் மணிகளும் தாராளமாகத் தெரிகின்றன.

#ksrpost
30-8-2021.

Monday, August 30, 2021

#“உண்ணும் சோறு பருகும்நீர்

“உண்ணும் சோறு பருகும்நீர்

தின்னும் வெற்றிலையும் எல்லாம் கண்ணன்”

 என நம்மாழ்வாருடைய பிரபந்தத்திலே இருக்கிறது என்று ஒருவர் எழுதி இருந்தார்.

இந்த வெற்றிலை என்பதற்கு, வெற்றிலை என்று பெயர் வந்ததற்குக் காரணம், அது வெற்றி தருகிற இலை என்பதால். வெற்றிய்லையிலே ஆண் வெற்றிலை, பெண் வெற்றிலை என்றே உண்டு.

மார்கோபோலோ தமிழ்நாட்டிற்கு வந்தபோது, புன்னைக்காயல் என்கிற ஊரில் அவருக்கு வெற்றிலை பாக்குத் தந்தார்கள்; வரவேற்றார்கள் என்று எழுதுகிறார்.ஆகவே வெற்றிலை அந்தக் காலத்திலே வழக்கத்திலே இருந்தது. மார்கோபோலோவே ஒரு குறிப்பு எழுதுகிற அளவிற்கு நமது இலைகளிலே வெற்றிலைக்கு ஒரு சிறப்பு இருந்திருக்கிறது.

#ksrpost
30-8-2021.

#கிரா_2021_விருது_கோணங்கிக்கு:

——————————————————-
கிரா விருது கடந்த 2020-லிருந்து, திரை கலைஞர் நடிகர் சிவகுமார் அவர்களின் முயற்சியில் சக்தி மசாலா நிறுவனர் துரைசாமி தம்பதியினர் வழங்கும் ரூ.5 லட்சம் பொற்கிழி, விருதை இந்தாண்டு கோணங்கிக்கு வழங்குகிறோம் என்று அறிவிக்கின்றோம். 
இதை கோவை விஜயா பதிப்பகம் அண்ணன் வேலாயுதமும், அடியேனும் ஒருங்கிணைத்தோம்.

தற்போது தமிழ் படைப்புலகில் பின்நவீனத்துவத்தில் தனக்கென ஒரு பாணியை வகுத்துக்கொண்டு அன்புக்குரிய கோணங்கி இயங்குகிறார். கிரா அவர் மீது அன்பையும், பாசத்தையும் கொட்டுவார். கிரா  நம்மோடு இல்லாத இந்த நிலையில் இந்த அறிவிப்பு செய்யப்படுகிறது. கோணங்கிக்கு வாழ்த்துக்கள், பாராட்டுக்கள்.

#ksrpost
30-8-2021.
KovilpattiDigital Kovilpattiகோவில்பட்டி

#கி.ரா விருது குறித்து இன்று அறிவிப்பு.

#KSRposting

30.08.2021

#விடுதலைப்_போரும்_தமிழ்நாடும்:

—————————————————-
அன்று வீரபாண்டியக் கட்டபொம்மனின் குரலுக்குள் ஆங்கில ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்புணர்வு வெடித்துக்கிளம்பியது. கி.பி.1700 – 1800 காலகட்டம் தமிழ்நாட்டின் எல்லாப்பகுதிகளிலும் இப்படி வெடித்துக் கிளர்ந்தது எதிர்ப்புக்குரல்.
பூலித்தேவன், ஒண்டிப்பகடை, கட்டபொம்மு, மாயூரம் நாகப்பன் படையாச்சி, சர்தார் ஆதிகேசவலு நாயக்கர், தீரர் சத்தியமூர்த்தி, இரட்டைமன்னர்கள் காத்தவராயன், சேந்தவராயன், பகதூர் வெள்ளையதேவன், வீரன் அழகுமுத்துக்கோன், விருப்பாட்சி கோபால நாயக்கர், தியாகி சீனிவாசராவ், தியாகி விஸ்வநாததாஸ், கண்ணியத்திற்குரிய காயிதே மில்லத், ரெபல் முத்துராமலிங்க சேதுபதி, வ.வே.சு.அய்யர், ஜெய்ஹிந்த் செண்பகராமன், ஊமைத்துரை, வீரன் சுந்தரலிங்கம், பொட்டிப்பகடை மருது சகோதரர்கள், சேதுபதி மன்னர், ராணி வேலு நாச்சியார், குயிலி,தீரன் சின்னமலை, திப்புசுல்தான், 1806 வேலூர் சிப்பாய்கள், பாளயங்கோட்டைச் சிப்பாய்கள் என்று பலர் அந்தக் காலப்பகுதி முழுவதும் வெள்ளையரை எதிர்த்து உயிர்நீத்த தமிழ்நாட்டு வீரர்களை சுதந்திரப் போர் வீரர்களாகக் கொண்டாடுகிறோம்.

கி.பி 16,17,18 ஆம் நூற்றாண்டு ஆகிய காலப்பகுதி தமிழ் மண்ணில் பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்த காலம் ஆகும்.  ஐரோப்பாவிலிருந்து வணிக நோக்குடன் இந்தியாவுக்கு வந்த போர்ச்சுக்கல் கிழக்கிந்திய கம்பெனி, டச்சுக்கிழக்கிந்திய கம்பெனி போன்றவற்றை ஒடுக்கி  விரட்டிய பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்தியக் நிறுவனம் தனக்கான ஒரே போட்டியாளனாக  பிரெஞ்சு கிழக்கிந்திய கம்பெனியை மட்டும் கொண்டிருந்தது. தமிழ் மண்ணில் குறிப்பாக தென் பகுதியில் நாயக்க மன்னர்களின் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்து கொண்டிருந்தது. மதுரை மைய அரசின் கட்டுப்பாட்டை இழந்த 72 பாளையக்காரர்களும் தாமே அவ்வப்பகுதிகளின் சுதந்திர அரசுகளெனத் தம்மை பிரகடனப்படுத்திக் கொண்டு வரிவசூல் செய்து ராஜ்ஜிய பரிபாலனம் செய்யத் துவங்கியிருந்த  காலம்.
முரண்பாடு முற்றும்போது துணிவுடன் ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து நின்ற பாளையக்காரர்கள் சுதந்திர போராட்ட வீரர்களாகின்றனர். 

நாகலாபுரம், மன்னார் கோட்டை, கோலார்பட்டி, செந்நெல்குடி, சாப்டூர், ஏழாயிரம் பண்ணை, காடல்குடி, குளத்தூர் பாளயங்களைத் தன்னுடன் இணைத்துக்கொண்டு கட்டபொம்மு களம் கண்டார். ஒரு குறிப்பிட்ட பாளையக்காரர் ஆங்கிலேயருக்கு உடந்தை என்றால் தனக்கு எதிரி என்று கட்டபொம்மு கருதி இயங்கியதால் அன்றைய காலகட்டத்தின் முக்கியமான சுதந்திர வீரனாகக் கட்டபொம்மு மதிக்கப்படுகிறான்.இந்த காலக்கட்டங்கள் சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வீரியமிக்க பக்கங்களாக அமைவதை வரலாற்றில் பார்க்கிறோம்.

வலுவான கூட்டணி அமைத்த கட்டபொம்முவை (மருது சகோதரர்களையும் சந்தித்தவர்) முறியடிக்கப் போதிய படைபலம் இல்லாததால் அவரை பேச்சுவார்த்தைக்கு வரச்சொல்லி இங்கும் அங்குமாக அலைக்கழித்து 1799 மே மாதத்தில் திப்புசுல்தான் முறியடிக்கப்பட்ட பிறகுதான் அங்கிருந்த படைகள் முழுமையாக பாஞ்சாலங்குறிச்சிக்குத் திருப்பப்படுகின்றன. கடுமையான சண்டைக்குப் பிறகு பாஞ்சாலங்குறிச்சி கோட்டை தகர்க்கப்பட்டது 17.10.1799 அன்று கட்டபொம்மன் கயத்தாற்றில் தூக்கிலிடப்பட்டார். 

அதன் பின்னர், சிவகங்கை - இராமநாதபுரம் பகுதியில் ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக வாளேந்தி நின்ற மருது சகோதரர்களின் படைகள் முறியடிக்கப்பட்டு 1801 அக்டோபரில் திருப்பத்தூரில் தூக்கிலிடப்பட்டனர். மேற்கு மண்டலத்தில் தீரன் சின்னமலை 1805 ஜூலையில் சங்ககிரியில் தூக்கிலிடப்பட்டார். ஆரம்ப எழுச்சிகள் ஒரு வழியாக ஒடுக்கப்பட்டுவிட்டன என்று ஆங்கிலேயர் கருதிய நேரத்தில் 1806 ஜூலை 10 ஆம் நாள் வேலூர் கோட்டைக்குள் இருந்த தமிழ்ச் சிப்பாய்கள் ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக ஆயுதக் கிளர்ச்சியில் இறங்கினர். எட்டு மணி நேரத்தில் அக்கிளர்ச்சி அடக்கப்பட்டாலும் அதன்  வீச்சு இன்னும் நூறு ஆண்டுகளுக்கு இந்திய மண்ணில் இருந்து கொண்டிருந்தது.
ராணுவத்துக்குள் புதிய தொப்பி அறிமுகம் மற்றும் அதன் வழி கிறித்துவமயமாக்கிவிடுவார்கள் என்கிற அச்சம் இக்கிளர்ச்சிக்கு  ஒரு உடனடிக் காரணம் என்றாலும் அடிப்படையான வேறு சமூகப் பொருளாதாரக் காரணங்கள் ஆகும்.  பிரிட்டிஷாரின் கடுமையான வரிவிதிப்புக் கொள்கை காரணமாகத் தமிழ்மண்ணில் எழுந்த பஞ்சங்கள் மக்களைக் கடுமையாகப் பாதித்தன. 1783,1792,1807 ஆகிய ஆண்டுகளில் தமிழ்நாட்டில் கடுமையான பஞ்சங்கள் தாக்கியது "தாது வருடப் பஞ்சம்" ; பஞ்சங்களைத் தொடர்ந்த பட்டினிச்சாவுகளும்  வறுமையின் தாண்டவமும் சிப்பாய்களின் மனங்களில் கோபத்தை உண்டாக்க ஒரு முக்கிய காரணம். பாளையங்கள் எல்லாம் அழிக்கப்பட்ட உடனடிக்காலமாக அது இருந்தது.   பதவியும் அதிகாரமும் இழந்திருந்த பாளையக்காரர்கள் மற்றும் அவர்களது வாரிசுகள் பழிவாங்கக் காத்திருந்தனர்.   திப்பு கொல்லப்பட்ட பிறகு அவரது மகன்களும் உறவினர்களும்வேலூர்க்கோட்டைக்குள்ளேயே ஹைதர் மகால், திப்பு மகால் என்று அவர்களுக்காகப் புதிதாக கட்டப்பட்ட மாளிகைகளில் தங்க வைக்கப்பட்டிருந்ததும், கலகத்திட்டம் அவர்களுக்கு முழுமையாகத் தெரிந்திருந்தது என்பது அவர்களின்  ஆசி இருந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்கள்.  அக் கோட்டைக்குள் வீரர்களாக இருந்தவர்கள் பல நூறுபேர் கட்டபொம்மனின் படை கலைக்கப்பட்ட பின் வீட்டுக்கு அனுப்பப்பட்ட சங்கரன்கோவில் (பழைய நெல்லை மாவட்டம்) வட்டாரத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.

வேலூர் கலகம் அடக்கப்பட்ட பிறகும் அதே ஆண்டில் பாளையங் கோட்டையிலும் ராணுவத்தில் கலகம் ஏற்பட்டு அது சில மணி நேரங்களில் அடக்கப்பட்டது.பாளையக்காரர்களின் எழுச்சியும் வேலூர் சிப்பாய்களின் எழுச்சியும் என்றென்றும் மங்கா ஒளி விளக்காக சுதந்திரத்துக்கான போராட்டத்துக்கு வழிகாட்டிக் கொண்டிருக்கும். ஆனால் இப்போராட்டங்கள் பின்னர் எழுதப்பட்ட இந்திய சுதந்திரப் போராட்ட வரலாற்றில் சேர்க்கப்படவில்லை.

மீண்டும் ஒரு எழுச்சி ஏற்பட தமிழ்நாடு 100 ஆண்டுகள் காத்திருக்க வேண்டியதாயிற்று.  1905 இல் கர்சன் பிரபு செய்த வங்கப்பிரிவினையை ஒட்டி வீறு கொண்டெழுந்த சுதேசி இயக்கத்தின் குரலை தமிழகத்தில் வ.உ.சி எதிரொலித்தார்‌.   பாரதியின் வார்த்தைகளில் சொல்வதானால், திருநெல்வேலி கலெக்டர் விஞ்ச் ஸ்ரீ சிதம்பரம் பிள்ளைக்குச் சொன்னது:
"நாட்டி லெங்கும் சுதந்திர வாஞ்சையை
நாட்டினாய் - கனல்-மூட்டினாய்
வாட்டியுன்னை மடக்கிச் சிறைக்குள்ளே
மாட்டுவேன் - வலி- காட்டுவேன்"

கலெக்டர் வின்சுக்கு ஸ்ரீ  சிதம்பரம் பிள்ளை சொல்லிய மறுமொழி:
சதையைத் துண்டு
துண்டாக்கினுமுன்னெண்ணம்

சாயுமோ?- ஜீவன் ஓயுமோ?
இதயத்துள்ளேயிலங்கு மஹாபக்தி
யேகுமோ? - நெஞ்சம்- வேகுமோ?

இந்தியாவின் முதல் தொழிலாளர் அரசியல் வேலைநிறுதத்தை முன்னின்று வழிகாட்டி,தலைமை ஏற்று நடத்தியவர் வ.உ.சி. கூலி உயர்வு,வேலை நேரம் போன்ற தங்கள் கோரிக்கைகளுக்காகப் போராடி வந்த தூத்துக்குடி கோரல் மில் தொழிலாளிகள் 27.02.1908 அன்று வேலை நிறுத்தம் செய்தனர்.தூத்துக்குடி மக்கள் வ.உ.சி. யின் உரைகளைக் கேட்கத் தெருக்களில் திரண்டனர்.  கடையடைப்புச் செய்யப்பட்டது.  ஆங்கிலேயர்களுக்கு சவரம் செய்ய நாவிதர்கள் மறுத்தனர்.  சலவை செய்ய சலவைத்தொழிலாளிகள் மறுத்தனர்.  ஊருக்குள் குடியிருக்கப் பயந்து ஆங்கில அதிகாரிகள் இரவு நேரங்களில் கப்பல்களில்  குடும்பத்தினருடன் தூங்கினர்.

பேச்சுவார்த்தைக்காக என வ.உ.சியை திருநெல்வேலிக்கு அழைத்த கலெக்டர் விஜ்ச் நயவஞ்சகமாக அவரைக் கைது செய்தான். 1908 மார்ச் 12-ம் தேதி கைது. அன்றே திருநெல்வேலி போர்க்களமானது. மக்கள் தெருக்களில் காவல்துறையோடு சண்டையிட்டனர். உதவி கலெக்டர் ஆஷ் கைத்துப்பாக்கியால் சுட்டார். போலீஸ் துப்பாக்கிச் சூடும் நடந்தது. நான்கு பேர் கொல்லப்பட்டனர். ஒருவர் பட்டியல் பிரிவைச் சேர்ந்தவர். ஒருவர் முகம்மதியர். ஒருவர் கோவில் பூசாரி. ஒருவர் ரொட்டிக்கடைத் தொழிலாளி. நான்கு பேரின் ரத்தமும் ஒன்றாகக் கலந்து நெல்லை மண்ணில் ஓடியது.
13-ம் தேதி தூத்துக்குடி கோரல் அலைத் தொழிலாளிகள் வ.உ.சி. கைதைக் கண்டித்துத் தாமாகவே வேலை நிறுத்தத்தில் இறங்கினர். தமது கோரிக்கைகள் ஏதும் இல்லாமல் தொழிலாளிகள் நடத்திய இந்தியாவின் முதல் அரசியல் வேலை நிறுத்தம் இதுதான். ஆனால் வரலாற்றில் இது பதிவாகவில்லை. திலகர் கைதை ஒட்டி பம்பாய் தொழிலாளர்கள் 1908 ஜூலையில் நடத்திய வேலைநிறுத்தமே முதல் அரசியல் வேலை நிறுத்தம் என எழுதப்பட்டுள்ளது.

1911 ஜூன் 17 அன்று திருநெல்வேலி கலெக்டராக இருந்த ஆஷ்துரை எனப்பட்ட ராபர்ட் வில்லியம் டிஎஸ்கார்ட் ஆஷ், மணியாச்சி ரயில் நிலையத்தில் சங்கர அய்யர் எனப்பட்ட வாஞ்சிநாதனால் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டான்.
வாஞ்சி பயன்படுத்திய துப்பாக்கி ஜெர்மனியில் தயாரிக்கப்பட்ட பிரவுனிங் துப்பாக்கி ஆகும். இதனை பிரான்சிலிருந்து பொம்மைக்குள் வைத்து ரகசியமாகக் கப்பலில் பாண்டிச்சேரிக்கு அனுப்பியவர் மேடம்காமா. பாண்டிச்சேரிக்குச் சென்று வ.வே.சு அய்யரிடம் துப்பாக்கி சுடப் பயிற்சி எடுத்தார் வாஞ்சி. மேடம் காமா துவங்கி வாஞ்சி வரை அனைவரும் அபிநவபாரத் சபா அமைப்பின் உறுப்பினர்களாக இருந்தனர். ஒரு பெரிய வலைப்பின்னலின் பகுதியே வாஞ்சிநாதன்.

1885-ல் பம்பாயில் நடைபெற்ற இந்திய தேசியக் காங்கிரசின் முதல் மாநாட்டுக்கே தமிநாட்டிலிருந்து பதினேழு பேர் பிரதிநிதிகளாகக் கலந்துகொண்டனர். 1885 முதல் 1947 வரை காங்கிரஸ் இயக்கம் இடையறாது ஆங்கிலேயருக்கு எதிராகப் போராடி வந்ததுபோன்ற ஒரு படத்தை காங்கிரசார் மக்களுக்கு காட்டி வந்தாலும், உண்மையில் காங்கிரஸ் நடத்திய போராட்டங்கள் மூன்றே மூன்றுதாம். 1919-22 முதல் ஒத்துழையாமை இயக்கம். 1930-32 உப்புச் சத்தியாக்கிரகம். 1942 வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம். முதல் ஒத்துழையாமை இயக்கத்தின் தாக்கம் தமிழ்நாட்டில் பெரிதாக இருக்கவில்லை. எல்லாப் போராட்டங்களும் அடக்கப்பட்டிருந்த காலம் அது. ஆனால் உப்புச் சத்தியாக்கிரகம் திருப்பூர் குமரனையும் கத்தியின்றி ரத்தமின்றி பாடலையும் நமக்குத் தந்துள்ளன. வேதாரண்யத்துக்கு ராஜாஜி தலைமையில் உப்புக் காய்ச்சப்போன நடைபயணம் பிரசித்தம். வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கத்துக்கு காந்திஜி அறைகூவல் விடுத்தாலும் அனைத்துத் தலைவர்களும் கைது செய்யப்பட்டுவிட்டதால் மக்கள் தாங்களே எடுத்து நடத்திய போராட்டமாக அது மாறியது.

1945-ல் நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸ் பர்மாவில் திரட்டிய இந்திய தேசிய ராணுவத்தில் எண்ணற்ற தமிழ் மக்கள் வீரர்களாகவும் படைத்தளபதிகளாகவும் பங்கேற்றுப் போரிட்டு மடிந்தனர். அவர்களின் தலைவராக எழுந்தவர்தான்  லட்சிமிபாய் பெண்கள் படைப்பிரிவின் தலைவர் கேப்டன் லட்சுமி.
இப்படி பல நிகழ்வுகள்……..

#ksrpost
30-8-2021.

https://ta.m.wikipedia.org/w/index.php...

#மகாகவி பாரதியார்

நான் அவரிடத்தில் எனக்காக எதற்கும் சென்றதில்லை. நீண்ட நாளாக அவர் நமக்கு எதிராக இருந்தவர் என்ற உணர்வு மாத்திரம் எனக்கு இருந்தது. ஆனால் என்னால் அவர்களுக்கு பயன்கள் ஏற்பட்டதுண்டு. இந்த மாதிரி உணர்வுகளை – எதிர்வினைகள்,விருப்பு வெறுப்புகளை தாண்டி இருக்கிறேன்.

"அக்கினிக் குஞ்சொன்று கண்டேன் - அதை
அங்கொரு காட்டிலோர் பொந்திடை வைத்தேன்
வெந்து தணிந்தது காடு - தழல்
வீரத்திற் குஞ்சென்று மூப்பென்று முண்டோ?
தத்தரிகிட தத்தரிகிட தித்தோம்"

- மகாகவி பாரதியார்

#"She dwells with Beauty—Beauty that must die;

"She dwells with Beauty—Beauty that must die;

And Joy, whose hand is ever at his lips
Bidding adieu; and aching Pleasure nigh,
Turning to poison while the bee-mouth sips:"
-#John_Keats, (#Ode_on_Melancholy)

Melancholy is the happiness of being sad.

#KSRposting
29.08.2021

#Before the Indian government declared Tamil as a classical language

Before the Indian government declared Tamil as a classical language, Dr. George Hart from UC Berkeley sent this letter to them. Interesting one……

I have been a Professor of Tamil at the University of California, Berkeley, since 1975 and am currently holder of the Tamil Chair at that institution. My degree, which I received in 1970, is in Sanskrit, from Harvard, and my first employment was as a Sanskrit professor at the University of Wisconsin, Madison, in 1969. Besides Tamil and Sanskrit, I know the classical languages of Latin and Greek and have read extensively in their literatures in the original. I am also well-acquainted with comparative linguistics and the literatures of modern Europe (I know Russian, German, and French and have read extensively in those languages) as well as the literatures of modern India, which, with the exception of Tamil and some Malayalam, I have read in translation. I have spent much time discussing Telugu literature and its tradition with V. Narayanarao, one of the greatest living Telugu scholars, and so I know that tradition especially well. As a long-standing member of a South Asian Studies department, I have also been exposed to the richness of both Hindi literature, and I have read in detail about Mahadevi Varma, Tulsi, and Kabir. I have spent many years — most of my life (since 1963) — studying Sanskrit. I have read in the original all of Kalidasa, Magha, and parts of Bharavi and Sri Harsa. I have also read in the original the fifth book of the Rig Veda as well as many other sections, many of the Upanisads, most of the Mahabharata, the Kathasaritsagara, Adi Sankara’s works, and many other works in Sanskrit.

I say this not because I wish to show my erudition, but rather to establish my fitness for judging whether a literature is classical. Let me state unequivocally that, by any criteria one may choose, Tamil is one of the great classical literatures and traditions of the world. The reasons for this are many; let me consider them one by one.

First, Tamil is of considerable antiquity. It predates the literatures of other modern Indian languages by more than a thousand years. Its oldest work, the Tolkappiyam, contains parts that, judging from the earliest Tamil inscriptions, date back to about 200 BCE. The greatest works of ancient Tamil, the Sangam anthologies and the Pattuppattu, date to the first two centuries of the current era. They are the first great secular body of poetry written in India, predating Kalidasa’s works by two hundred years.

Second, Tamil constitutes the only literary tradition indigenous to India that is not derived from Sanskrit. Indeed, its literature arose before the influence of Sanskrit in the South became strong and so is qualitatively different from anything we have in Sanskrit or other Indian languages. It has its own poetic theory, its own grammatical tradition, its own esthetics, and, above all, a large body of literature that is quite unique. It shows a sort of Indian sensibility that is quite different from anything in Sanskrit or other Indian languages, and it contains its own extremely rich and vast intellectual tradition.

Third, the quality of classical Tamil literature is such that it is fit to stand beside the great literatures of Sanskrit, Greek, Latin, Chinese, Persian and Arabic. The subtlety and profundity of its works, their varied scope (Tamil is the only premodern Indian literature to treat the subaltern extensively), and their universality qualify Tamil to stand as one of the great classical traditions and literatures of the world. Everyone knows the Tirukkural, one of the world’s greatest works on ethics; but this is merely one of a myriad of major and extremely varied works that comprise the Tamil classical tradition. There is not a facet of human existence that is not explored and illuminated by this great literature.

Finally, Tamil is one of the primary independent sources of modern Indian culture and tradition. I have written extensively on the influence of a Southern tradition on the Sanskrit poetic tradition. But equally important, the great sacred works of Tamil Hinduism, beginning with the Sangam Anthologies, have undergirded the development of modern Hinduism. Their ideas were taken into the Bhagavata Purana and other texts (in Telugu and Kannada as well as Sanskrit), whence they spread all over India. Tamil has its own works that are considered to be as sacred as the Vedas and that are recited alongside Vedic mantras in the great Vaisnava temples of South India (such as Tirupati). And just as Sanskrit is the source of the modern Indo-Aryan languages, classical Tamil is the source language of modern Tamil and Malayalam. As Sanskrit is the most conservative and least changed of the Indo-Aryan languages, Tamil is the most conservative of the Dravidian languages, the touchstone that linguists must consult to understand the nature and development of Dravidian.

In trying to discern why Tamil has not been recognized as a classical language, I can see only a political reason: there is a fear that if Tamil is selected as a classical language, other Indian languages may claim similar status. This is an unnecessary worry. I am well aware of the richness of the modern Indian languages — I know that they are among the most fecund and productive languages on earth, each having begotten a modern (and often medieval) literature that can stand with any of the major literatures of the world. Yet none of them is a classical language. Like English and the other modern languages of Europe (with the exception of Greek), they rose on preexisting traditions rather late and developed in the second millennium. The fact that Greek is universally recognized as a classical language in Europe does not lead the French or the English to claim classical status for their languages. To qualify as a classical tradition, a language must fit several criteria:

it should be ancient,
it should be an independent tradition that arose mostly on its own not as an offshoot of another tradition, and
it must have a large and extremely rich body of ancient literature.
Unlike the other modern languages of India, Tamil meets each of these requirements. It is extremely old (as old as Latin and older than Arabic); it arose as an entirely independent tradition, with almost no influence from Sanskrit or other languages; and its ancient literature is indescribably vast and rich. It seems strange to me that I should have to write an essay such as this claiming that Tamil is a classical literature — it is akin to claiming that India is a great country or Hinduism is one of the world’s great religions. The status of Tamil as one of the great classical languages of the world is something that is patently obvious to anyone who knows the subject. To deny that Tamil is a classical language is to deny a vital and central part of the greatness and richness of Indian culture.

(Signed:)
George L. Hart
Professor of Tamil
Chair in Tamil Studies.

#KSRposting
29.08.2021

#Mumbai today…

Mumbai today….