கி.ரா.வின் கோபல்ல கிராமம், கோபல்லபுரத்து மக்கள், அந்தமான் நாயக்கர் என முப்பரிணாமங்களான (Triology) படைப்பு.
-------------------------------------------------------------------------
கி.ரா., (ஸ்ரீ கிருஷ்ண ராஜநாராயணப் பெருமாள் ராமாநுஜன்) தான் பிறந்த மண்ணையும் மக்களையும் பற்றி விரிவாக “கோபல்ல கிராமம்” (1976), “கோபல்ல புரத்து மக்கள்” (1990), “அந்தமான் நாயக்கர்” (1995) என்று மூன்று படைப்புகளை வழங்கியுள்ளார். கோபல்ல கிராமம் படைப்பை லட்சுமி கிருஷ்ணமூர்த்தியின் வாசகர் வட்டம் முதன்முதலாக வெளியிட்டது. பின் கவிஞர் மீராவின் அகரமும் அதன் அடுத்த பதிப்புகளை வெளியிட்டது. கோபல்லபுரத்து மக்கள் ஆனந்த விகடனில் 34 வாரங்கள் தொடராக வந்தது. அந்தமான் நாயக்கர் தினமணி கதிரில் தொடராக வந்தது. கி.ரா.வின் கோபல்ல கிராமம், கோபல்லபுரத்து மக்கள், அந்தமான் நாயக்கர் என முப்பரிணாமங்களான (Triology) படைப்பு.
இவரது ‘கோபல்ல கிராமம்’ அது உருவாக அம்மக்கள் தங்களோடும் பிறரோடும் நிகழ்த்திய போராட்டத்தை விளக்கும். அத்துடன் அவர்கள் காக்கத்தியத்திலிருந்து இடம்பெயர்ந்து குடியேறியதும் வளர்ந்ததும் இதில் சொல்லப்பட்டது. நா. வா. சொன்னது போல ஒரு குழுவின் நாட்டுமரபான வரலாற்றைக் கூறும் நாட்டார் கதையம்சம் கொண்ட இதில் பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் துவக்கம், அதன் இறுதி நாட்கள், 1940களில் விடுதலைப் போராட்டமும், விடுதலையைப் பெற்றது எல்லாம் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன.
கோபல்லபுரத்து மக்களில் விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றினை சாதாரண மக்களை நாயகர்களாக்கிச் சொல்லப்பட்டுள்ளது. கிட்டப்பனும் அச்சிந்தலுவும் கொண்ட காதல் கதையுடன் விடுதலைப் போராட்டம் எவ்வாறு அந்தக் கிராமத்தைப் பாதித்தது என்பதும் படைக்கப்பட்டுள்ளது.
அந்தமான் நாயக்கர் கதை என்பது ஒரு குற்றமும் அறியாத விவசாயி ஒருத்தனை சுதந்திர இந்தியாவின் போலீஸ் அடித்தே கொன்று போடுகிறது. வெள்ளை அரசை எதிர்த்து நடந்த கொடிப் போராட்டத்தின் போது அந்த விவசாயி மூவர்ணக் கொடியை மரத்தில் கட்டினான். அதற்குத் தண்டனை அந்தமான் சிறைவாசம். விடுதலைக்குப் பின்னும் சாதாரண மக்களின் போராட்டம் தொடர்கிறது. விடுதலைக்கு முன்னும் பின்னும் வேதனைப்பட்டது என்னவோ இவர்கள்தான். ‘‘சுதந்திர இந்தியாவிலும் வெள்ளைக்காரன் ஏதோ ஒரு உருவத்தில் இங்கே இருக்கவே செய்கிறான்’’ என்பது தான் உண்மை.
இந்த மூன்று படைப்புகளும் ஓர் குக்கிராமத்தில் நகர்வதையும், மரத்தின் கீழே உள்ள ஒரு கயிற்றுக் கட்டிலிலிருந்தும், விடியலில் ஓட்டு வீட்டிலில் இருந்தும் எழுதப்பட்ட இந்த படைப்புகள் நகர்ப்புறத்திலும் கொண்டாடப்பட்டது தான் சிறப்பு.
இந்த படைப்பு கதைசொல்லியாகவும் உள்ளது. ஒரு சமுதாயத்தின் வரலாறாகவும் உள்ளது. It is folklore, fiction and non-fiction என்று உள்ளடக்கி படைக்கப்பட்ட படைப்பு என்றைக்கும் சிரஞ்சீவியாக விளங்கும்.
*கோபல்லபுர கிராமம் கடைசி அத்தியாயம் (40) கி.ரா.வின் கைவண்ணம் நாட்டுக்கொரு வரலாற்றுச் செய்தியை சொல்கின்றது.
“விட்டில் பஞ்சத்தின்போது ஜனங்கள் இங்கே பட்ட துயரத்தைப் பிரஸ்தாபித்து, அது சமயம் கோட்டையார் செய்த உபகாரத்தை அவர்கள் பெரிதும் சிலாகித்தார்கள்.
நன்றி சொன்னார்கள்.
இனிமேல் அரசு இப்படி சமயங்களில் மெத்தனமாக இருக்காது என்றும், விரைந்து வந்து உதவும் என்றும் உறுதி சொன்னார்கள்.
அரசாங்க விரோத சக்திகளுக்கு யாரும் ஒத்துப்போகக் கூடாது. வதந்திகளை யாரும் நம்பவேண்டாம் என்ற கேட்டுக்கொண்டார்கள்.
பாரம்பரியமாகவே நீங்கள் ராஜ விஸ்வாசம் கொண்ட மக்கள். மகாராணி விக்டோரியா உங்களுக்கு வேண்டிய எல்லாவித நன்மைகளையும் செய்யவே எங்களை இங்கே அனுப்பி இருக்கிறார்கள் என்றார்கள்.
அங்கே கூடியிருந்த அனைவருக்கும் இது நல்லதாகவே பட்டது.
ஏகோபித்த நம்பிக்கையுடன் அவர்கள் விக்டோரியா மகாராணியின் ஆட்சியை மனப்பூர்வமாக ஏற்றுக்கொண்டார்கள்.
ஆனால், நாட்கள் செல்ல செல்ல அந்த நம்பிக்கை மெல்ல மெல்ல சிதிலமடைந்ததையும், நாட்டின், அந்த கிராமத்தின் மக்களுடைய சுதந்திர ஆவேசம் நீறுபூத்த நெருப்பாக இருந்ததையும் வெள்ளை ஆட்சி கண்டுகொள்ளவில்லை.
நிலவிய அப்போதைய அமைதி, வரும் ஒரு புயலுக்கு முன்னுள்ளது என்பதை அறியவில்லை யாரும்.”
*கோபல்லபுரத்து மக்களின் தனது இரண்டாவது பாகத்தில் கி.ரா. அத்தியாயம் 27இல் குறிப்பிடுகிறார்;
கோபல்ல புரத்தின் தோற்றத்தைப் போலவே அந்த மக்களின் மன இயல்பும் மெதுவாக மாற்றமடைந்து கொண்டே வந்தது. பழக்க வழக்கங்களை விட, ஆடை அணிகள் போன்ற உடம்பு சம்மந்தப்பட்ட காரியங்களில் மட்டும் வெகு துரிதமான மாற்றம் காண முடிந்தது. பாதிப் பேருக்கு மேல் இளம் தலைமுறையினர் தங்கள் குடுமியை வெட்டி எறிந்துவிட்டு “சேக்கு” (கிராப்) வெட்டிக் கொண்டார்கள். முத்து நாயுண்டு தன்னுடைய கொண்டையை எடுத்து விட்டு கிராப் வெட்டிக் கொள்ளப் போகிறார் என்று கேள்விப்பட்டதும் அந்த முடியைப் பெற பலத்த போட்டி ஏற்பட்டது பெண்களிடையே. அவருடைய தலைமுடியின் அடர்த்தியும் நீளமும் பெண்களுக்கு மத்தியில் எப்பவும் ஒரு பேச்சாக இருக்கும். கடைசியில் அத அப்பிநாயுண்டு வீட்டுப் பெண்களுக்குக் கிடைத்தது.
பொன்னையனாசாரியைக் கூட்டிக் கொண்டு வந்து அந்த வெட்டிய முடியை சன்னமான வெள்ளிக் கம்பியால் முடிக் கொத்தின் மேல் நுனியை அழகாக இறுக்கிக் கொடுக்கச் சொல்லிப் பெற்றுக் கொண்டார்கள். அந்த முடி மிக நீண்ட நாள் அந்தக்குடும்பத்தின் மதிப்புக்குரிய சொத்தாக இருந்தது. பல கல்யாணங்களுக்கு வந்து வாங்கிக் கொண்டு போவார்கள் மணப்பெண்ணின் முடிசிங்காரித்தலுக்கு.
---
தாலுகா போர்டுகளை கலைத்துவிட்டு பெரியளவில் ஜில்லா போர்டு என்று அமைத்து அதனிடம் கல்வி, சுகாதாரம், காலைகள் பராமரிப்பு முதலிய பொறுப்புகள் ஒப்படைக்கப்பட்டது.
இதனால், கோபல்லபுரத்தில் ஜில்லா போர்டு ஆண்கள் பாடசாலை, ஜில்லா போர்டு பெண்கள் பாடசாலை என்று இரண்டு பள்ளிக் கூடங்கள் ஏற்பட்டது.
ஜில்லாவின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் அந்த கிராமத்துக்கு வாத்தியார்களும் வாத்தியாரம்மாக்களும் தங்களோடு பல்வேறு வகையான விடயங்களோடும் வந்து தங்க நேர்ந்தது.
முக்கியமாக, எழுதப்படிக்க பெண்கள் கற்றுக் கொண்டதை விட வாத்தியாரம்மாக்களிடம் அவர்கள் பார்த்துக் கற்றுக் கொண்டதுதான் ரொம்ப. குமருப்பெண்டுகளிடம் இது வேகமாகப் பரவியது. உச்சி வகிடு பக்கவகிடாகியது. ரவிக்கை அணியும் வழக்கம் வந்தது. பதினாறு முழம் பன்னிரண்டு முழச் சேலையாகியது. உள்பாவாடை, உள்பாடி என்று வந்தது. மாராப்பு சரிந்து விழாமல் இருக்கவும் அலங்காரத்துக்காகவும் புரூச்குத்திக் கொள்ளும் வழக்கம் ஏற்பட்டது. வாசனைச் சோப்பு போட்டுக்குளிக்கும் பழக்கம் கூட வந்துவிட்டது.
பெரிய குடும்பங்களில் மட்டும் முன்பெல்லாம் சீவில்லிப்புத்தூர் போனால் ஆண்டாள் கோவிலில் தரும் ஸ்நானப் பவுடர் வாங்கிக் கொண்டு வந்து தேய்த்துக் குளிக்கும் பழக்கம் பெண்களிடம் இருந்தது. அதையொட்டி இவர்களும் பலவாசனாதிப் பொருள்களை சேர்த்து இடித்து தேய்த்துக் குளிப்பதற்கென்றே குளியல்த்தூள் தயாரித்து வைத்துக் கொள்வது என்றிருந்தது. இந்த வாசனைச் சோப் வந்தபிறகு அதை கைவிட ஆரம்பித்தார்கள்.
கே.எஸ்.இராதாகிருஷ்ணன்
19/10/2018
No comments:
Post a Comment